Αυτές είναι οι 100 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών!

Σύμφωνα τουλάχιστον με την ψηφοφορία που διοργάνωσε το BBC, με τη συμμετοχή 253 κριτικών κινηματογράφου από όλο τον κόσμο.

Τζέρι Λιούις ή Πίτερ Σέλερς; Τσάρλι Τσάπλιν ή Μπάστερ Κίτον; Γούντι Αλεν ή Ζακ Τατί; Αδερφοί Μαρξ ή Monty Python;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα υπαρξιακά διλήμματα που έθεσε η μεγάλη ψηφοφορία που διοργάνωσε πρόσφατα το βρετανικό κανάλι του BBC, προκειμένου να αναδείξει τις εκατό καλύτερες κινηματογραφικές κωμωδίες όλων των εποχών.

Στην ψηφοφορία συμμετείχαν 253 κριτικοί κινηματογράφου από όλο τον κόσμο, και πιο συγκεκριμένα από 52 χώρες.

Ανάμεσα στις ταινίες που εξασφάλισαν περίοπτη θέση στην τελική λίστα βρίσκουμε αναμενόμενα κλασικά φιλμ του είδους όπως το «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» του Μπίλι Γουάιλντερ (το οποίο φιγουράρει στην πρώτη θέση), ο «Νευρικός Εραστής» του Γούντι Αλεν, η «Μέρα της Μαρμότας» του Χάρολντ Ράμις, πολλαπλές συμμετοχές των Γούντι Αλεν, Μελ Μπρουκς, Τσάρλι Τσάπλιν, Μπάστερ Κίτον, Monty Python και Ζακ Τατί, ενώ οι πιο πρόσφατες επιλογές περιλαμβάνουν ευχάριστες εκπλήξεις όπως το «Toni Erdmann» της Μάρεν Αντε και το mockumentary «What We Do in the Shadows».

Δεν λείπουν, βέβαια, και μερικές αλλόκοτες συμμετοχές (είναι πραγματικά το «Pulp Fiction» κωμωδία;), όμως παρά τις όποιες ενστάσεις ή ελλείψεις, σε γενικές γραμμές αξίζει να ξεψαχνίσει κανείς τη λίστα, η οποία σίγουρα περιλαμβάνει όντως μια πολυσυλλεκτική επιλογή από τις σημαντικότερες και πιο διασκεδαστικές κωμωδίες στην ιστορία του σινεμά.

«Playtime»

Δείτε παρακάτω ολόκληρη τη λίστα με τις 100 καλύτερες κωμωδίες, όπως αναδείχθηκαν από την ψηφοφορία.

100. The King of Comedy (Martin Scorsese, 1982) 
100. The Ladies Man (Jerry Lewis, 1961) 
99. The Jerk (Carl Reiner, 1979) 
98. The Hangover (Todd Phillips, 2009) 
97. The Music Box (James Parrott, 1932) 
96. Born Yesterday (George Cukor, 1950) 
95. Ghostbusters (Ivan Reitman, 1984) 
94. Rushmore (Wes Anderson, 1998) 
93. South Park: Bigger, Longer & Uncut (Trey Parker, 1999) 
92. The Exterminating Angel (Luis Buñuel, 1962) 
91. What’s Up, Doc? (Peter Bogdanovich, 1972) 
90. A New Leaf (Elaine May, 1971) 
89. Daisies (Vera Chytilová, 1966) 
88. Zoolander (Ben Stiller, 2001) 
87. Gentlemen Prefer Blondes (Howard Hawks, 1953) 
86. Kind Hearts and Coronets (Robert Hamer, 1949) 
85. Amarcord (Federico Fellini, 1973) 
84. Waiting for Guffman (Christopher Guest, 1996) 
83. Safety Last! (Fred C Newmeyer and Sam Taylor, 1923) 
82. Top Secret! (Jim Abrahams, David Zucker and Jerry Zucker, 1984) 
81. There’s Something About Mary (Bobby and Peter Farrelly, 1998) 
80. Office Space (Mike Judge, 1999) 
79. The Dinner Game (Francis Veber, 1998) 
78. The Princess Bride (Rob Reiner, 1987) 
77. Divorce Italian Style (Pietro Germi, 1961) 
76. Design for Living (Ernst Lubitsch, 1933) 
75. The Palm Beach Story (Preston Sturges, 1942) 
74. Trading Places (John Landis, 1983) 
73. The Nutty Professor (Jerry Lewis, 1963) 
72. The Naked Gun: From the Files of Police Squad! (David Zucker, 1988) 
71. The Royal Tenenbaums (Wes Anderson, 2001) 
70. In the Loop (Armando Iannucci, 2009) 
69. Love and Death (Woody Allen, 1975) 
68. Ninotchka (Ernst Lubitsch, 1939) 
67. Sons of the Desert (William A Seiter, 1933) 
66. Hot Fuzz (Edgar Wright, 2007) 
65. Caddyshack (Harold Ramis, 1980) 
64. Step Brothers (Adam McKay, 2008) 
63. Arsenic and Old Lace (Frank Capra, 1944) 
62. What We Do in the Shadows (Jemaine Clement and Taika Waititi, 2014) 
61. Team America: World Police (Trey Parker, 2004) 
60. Shaun of the Dead (Edgar Wright, 2004) 
59. Toni Erdmann (Maren Ade, 2016) 
58. Zelig (Woody Allen, 1983) 
57. Mean Girls (Mark Waters, 2004) 
56. Broadcast News (James L Brooks, 1987) 
55. Best in Show (Christopher Guest, 2000) 
54. Harold and Maude (Hal Ashby, 1971) 
53. The Blues Brothers (John Landis, 1980) 
52. My Man Godfrey (Gregory La Cava, 1936) 
51. Seven Chances (Buster Keaton, 1925) 
50. Women on the Verge of a Nervous Breakdown (Pedro Almodóvar, 1988) 
49. The Discreet Charm of the Bourgeoisie (Luis Buñuel, 1972) 
48. Trouble in Paradise (Ernst Lubitsch, 1932) 
47. Animal House (John Landis, 1978) 
46. Pulp Fiction (Quentin Tarantino, 1994) 
45. Big Deal on Madonna Street (Mario Monicelli, 1958) 
44. Bridesmaids (Paul Feig, 2011) 
43. MAS*H (Robert Altman, 1970) 
42. The Awful Truth (Leo McCarey, 1937) 
41. Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan (Larry Charles, 2006) 
40. The Producers (Mel Brooks, 1967) 
39. A Night at the Opera (Sam Wood and Edmund Goulding, 1935) 
38. The Philadelphia Story (George Cukor, 1940) 
37. Sullivan’s Travels (Preston Sturges, 1941) 
36. A Fish Called Wanda (Charles Crichton and John Cleese, 1988) 
35. Singin’ in the Rain (Stanley Donen and Gene Kelly, 1952) 
34. Clueless (Amy Heckerling, 1995) 
33. Anchorman: The Legend of Ron Burgundy (Adam McKay, 2004) 
32. Raising Arizona (Joel and Ethan Coen, 1987) 
31. Tootsie (Sydney Pollack, 1982) 
30. Monsieur Hulot’s Holiday (Jacques Tati, 1953) 
29. When Harry Met Sally… (Rob Reiner, 1989) 
28. It Happened One Night (Frank Capra, 1934) 
27. The Apartment (Billy Wilder, 1960) 
26. Mon Oncle (Jacques Tati, 1958) 
25. The Gold Rush (Charlie Chaplin, 1925) 
24. Withnail and I (Bruce Robinson, 1987) 
23. The Party (Blake Edwards, 1968) 
22. Young Frankenstein (Mel Brooks, 1974) 
21. City Lights (Charlie Chaplin, 1931) 
20. Blazing Saddles (Mel Brooks, 1974) 
19. The Lady Eve (Preston Sturges, 1941) 
18. Sherlock Jr (Buster Keaton, 1924) 
17. Bringing Up Baby (Howard Hawks, 1938) 
16. The Great Dictator (Charlie Chaplin, 1940) 
15. Monty Python and the Holy Grail (Terry Gilliam and Terry Jones, 1975) 
14. His Girl Friday (Howard Hawks, 1940) 
13. To Be or Not To Be (Ernst Lubitsch, 1942) 
12. Modern Times (Charlie Chaplin, 1936) 
11. The Big Lebowski (Joel and Ethan Coen, 1998) 
10. The General (Clyde Bruckman and Buster Keaton, 1926) 
9. This Is Spinal Tap (Rob Reiner, 1984) 
8. Playtime (Jacques Tati, 1967) 
7. Airplane! (Jim Abrahams, David Zucker and Jerry Zucker, 1980) 
6. Life of Brian (Terry Jones, 1979) 
5. Duck Soup (Leo McCarey, 1933) 
4. Groundhog Day (Harold Ramis, 1993) 
3. Annie Hall (Woody Allen, 1977) 
2. Dr Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (Stanley Kubrick, 1964) 
1. Some Like It Hot (Billy Wilder, 1959)

«Η Μέρα της Μαρμότας»

Πηγή:flix.gr

Εφτά καταραμένα νησιά που συμβαίνουν πολλά

Από τη Μεσόγειο μέχρι και τον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό και από τις λίμνες του Καναδά ως και την τροπική μαγεία της Μαλαισίας, όλο τον κόσμο θα γυρίσουμε για να δούμε νησάκια που κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί.

Όντας από τους πλέον ποθητούς τουριστικούς προορισμούς του κόσμου, η σαγήνη που ασκούν στον ταξιδευτή δεν έχει όμοιό της, αν και εδώ δεν θα μιλήσουμε για κρυστάλλινα νερά και λευκές παραλίες.

Θα δούμε αντιθέτως τις ιστορίες εκδίκησης, τους παραφυσικούς θρύλους και τους φόνους που καραδοκούν πίσω από τους κοκοφοίνικες. Αλλά και τα φαντάσματα που στοιχειώνουν τις χρυσές αμμουδιές.

Πάμε λοιπόν ένα ηλεκτρονικό ταξιδάκι στα καταραμένα νησιά της υφηλίου…

Νήσος Γκαϊόλα - Νάπολη, Ιταλία

Δυο βράχοι που συνδέονται με μια γέφυρα και αποτελούσαν άλλοτε το άγιο δισκοπότηρο των κροίσων απαρτίζουν ένα νησί που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να σκοτώνει τους ιδιοκτήτες του ή να μαστίζει τις ζωές τους με τρόπο τουλάχιστον τραγικό! Λίγο έξω από τις ακτές της Νάπολης λοιπόν ήταν ένα μέρος που αγάπησαν πολύ οι Ρωμαίοι, φτιάχνοντας ένα ιερό στην Αφροδίτη και μια έπαυλη στον μεγαλύτερο από τους δυο βράχους.

Η βίλα είναι σήμερα εγκαταλειμμένη και η μικρότερη ξέρα γεμάτη με ρωμαϊκά ερείπια, δηλώνοντας με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τι έχει λάβει χώρα πάνω τους. Και δεν μιλάμε φυσικά για την εποχή που ο Βιργίλιος δίδασκε τους μαθητές του στην Γκαϊόλα. Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα κυκλοφορούσαν ιστορίες για έναν ερημίτη που ζούσε εκεί, τον «Μάγο» όπως τον έλεγαν, όταν και χτίστηκε η βίλα που παραμένει σήμερα στο νησί, αλλά και το στενό γεφυράκι που συνδέει τους δυο βράχους.

Και τότε ήταν που θα το χτυπούσε η κατάρα, μια κατάρα από την οποία δεν γλίτωσε κανείς από τους διαδοχικούς ιδιοκτήτες της Γκαϊόλα! Στη δεκαετία του 1920, το νησί ανήκε στον ελβετό βαθύπλουτο Χανς Μπράουν. Ο οποίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα βρισκόταν δολοφονημένος στην εν λόγω βίλα και τυλιγμένος μέσα σε ένα χαλί. Η σύζυγός του δεν άντεξε την απώλεια και πνίγηκε στα μανιασμένα νερά που κυκλώνουν το νησάκι.

Ο επόμενος ιδιοκτήτης ήταν ο Γερμανός Ότο Γκρούνμπακ, ο οποίος είπε να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές στη νέα του βίλα όταν θα τον έβρισκε εκεί μια ανακοπή καρδιάς. Όσο για τον επόμενο κροίσο που το αγόρασε, τον Μορίς-Ιβ Σαντόζ, αυτός δεν θα πέθαινε πάνω στην Γκαϊόλα, αλλά στο ελβετικό άσυλο φρενοβλαβών που μεταφέρθηκε άρον-άρον ο φαρμακοβιομήχανος, όπου θα αυτοκτονούσε.

Ο επόμενος ένοικος της βίλας θα γλίτωνε τουλάχιστον τη ζωή του. Ο γερμανός καπιταλιστής και βαρόνος Καρλ Πάουλ Λάνγκχαϊμ θα έβλεπε την περιουσία του να στερεύει μαγικά και να τον χτυπά η οικονομική και προσωπική καταστροφή. Χρόνια αργότερα, ο ιταλός κροίσος και αφεντικό της Fiat, Τζιάνι Ανιέλι, θα δοκίμαζε κι αυτός την τύχη του με την Γκαϊόλα, πιστεύοντας ότι όλα αυτά περί στοιχειωμένου νησιού ήταν απλές δεισιδαιμονίες.

Όταν υπογράφηκαν ωστόσο οι νέοι τίτλοι ιδιοκτησίας, ο μοναχογιός του αυτοκτόνησε, αφήνοντάς τον τόσο χωρίς παιδί όσο και χωρίς διάδοχο. Ο Τζιάνι προόριζε τώρα τον ανιψιό του να αναλάβει την οικονομική του αυτοκρατορία, μόνο που ο Ουμπέρτο θα χτυπιόταν από μια σπάνιας μορφής καρκίνου και θα πέθαινε πριν κλείσει το 33ο έτος της ηλικίας του.

Σειρά είχε μετά ο σπαγκοραμμένος κροίσος Ζαν Πολ Γκετί, ο οποίος απέκτησε την Γκαϊόλα μερικές στιγμές πριν απαγάγουν τον εγγονό του! Και του στείλουν πακέτο το κομμένο του αυτί. Ο τελευταίος που είπε να δαμάσει τη νήσο ήταν ο Τζιανπασκουάλε Γκραπόνε, ο οποίος θα κατέληγε στη φυλακή όταν ο ασφαλιστικός κολοσσός του κατέρρευσε μυστηριωδώς.

Όπως είναι φυσικό, η βίλα της Νήσου Γκαϊόλα είναι σήμερα ακατοίκητη και μετατρέπεται καθημερινά σε ερείπιο, καθώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ξαναδοκιμάσει…

Ατόλη Παλμύρα - Χαβάη, ΗΠΑ

Κάπου 1.000 μίλια νότια της Χαβάης υπάρχει μια ακατοίκητη πια συστάδα νησιών που ανήκουν διοικητικά στις ΗΠΑ (Απομακρυσμένες Νησίδες των Ηνωμένων Πολιτειών), αν και το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους παραμένει εντελώς ιδιαίτερο στον κόσμο, καθώς δεν υπόκεινται ουσιαστικά στο αμερικανικό Σύνταγμα αλλά η τύχη τους αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε προέδρου.

Ίσως γιατί οι ΗΠΑ δεν τη θέλουν ουσιαστικά την Παλμύρα, καθώς στις παρθένες παραλίες της έχουν συμβεί ουκ ολίγοι φόνοι. Κανείς δεν ήταν βέβαια πιο φρικαλέος από τη δολοφονία που έλαβε χώρα στις 30 Αυγούστου 1974, όταν ένα ζευγάρι, οι Γκράχαμ, αποφάσισαν περάσουν το βράδυ τους με ένα άλλο ζευγάρι που συνάντησαν εκεί, τον πρώην κατάδικο Μπακ Γουόλκερ και τη σύντροφό του, τους οποίους προσκάλεσαν στο σκάφος τους για βραδινό.

Οι Γουόκερ εξαφανίστηκαν από προσώπου γης έπειτα από κείνο το βράδυ και όλοι υπέθεσαν πως κάποιο ατύχημα τους είχε συμβεί. Χρόνια αργότερα (1981), το κρανίο της Έλεανορ Γκράχαμ ξεβράστηκε στην ακτή και οι έρευνες εντόπισαν το υπόλοιπο σώμα της σε ένα κιβώτιο. Το πτώμα του άντρα της δεν βρέθηκε ποτέ, το 1985 όμως ο Γουόλκερ κρίθηκε ένοχος για τον φόνο του ατυχούς ζεύγους και την ανατριχιαστική κακοποίηση της συζύγου.

Στη δίκη μάλιστα μίλησαν πολλοί και διάφοροι και είπαν πως το φρικιαστικό φονικό ακολουθούσε κατά πόδας την κατάρα του νησιού, μια κατάρα που υπάρχει ήδη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα τόσα χαμένα αεροπλάνα και καράβια στην περιοχή. Οι ταξιδιώτες του Ειρηνικού και οι ναυτικοί μιλούσαν εξάλλου εδώ και χρόνια για την «κατάρα της Παλμύρας».

Στη δίκη μάλιστα του 1985 ένας αξιοσέβαστος γεωλόγος που γνωρίζει καλά την ατόλη, ο Νόρμαν Σάντερς, δεν μάσησε τα λόγια του: «Η Παλμύρα είναι ένα από τα τελευταία ακατοίκητα νησιά του Ειρηνικού. Το νησί είναι ένα ιδιαιτέρως απειλητικό μέρος. Είναι ένα εχθρικό μέρος»…

Νήσος Λανγκάουι - Μαλαισία

Έξω από τις ακτές της Μαλαισίας υπάρχει ένα νησί που κατοικείται από πυκνά τροπικά δάση, ειδυλλιακούς καταρράκτες, λευκές παραλίες αλλά και μια άγρια ιστορία ζήλιας, φόνου και παραφυσικής εκδίκησης! Παρά την πλούσια βλάστησή του και το τροπικό τοπίο, το Λανγκάουι δεν θα γινόταν τουριστικός προορισμός παρά στη δεκαετία του 1980, κι αυτό γιατί εκεί άνοιξε το πρώτο αφορολόγητο λιμάνι της περιοχής.

Οι ντόπιοι άρχισαν πια δειλά δειλά να επιστρέφουν στις παρθένες παραλίες του, αφήνοντας κατά μέρος τον ανείπωτο τρόμο που τους προκαλούσε η κατάρα που στοίχειωνε το Λανγκάουι. Ο θρύλος το ήθελε πως κατά τη διάρκεια του πολέμου Βιρμανίας-Σιαμ, εκεί στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο τοπικός πολέμαρχος έφυγε για τον πόλεμο, η πανώρια σύζυγός του έδωσε καταφύγιο σε έναν όμορφο νεαρό, κάτι που οι φαρμακόγλωσσες θεώρησαν απρεπές.

Η κοπέλα σκοτώθηκε τελικά από τους γείτονές της, για να σβήσουν υποτίθεται την ντροπή που τους είχε φέρει, κι εκείνη πριν πεθάνει καταράστηκε το νησί να μην ζήσει κανενός είδους ευτυχία για εφτά γενιές. Οι δεισιδαίμονες κάτοικοι άρχισαν, έπειτα από μια σειρά από ομολογουμένως περίεργα περιστατικά, να εγκαταλείπουν μαζικά το νησί, το οποίο ήταν εν πολλοίς ακατοίκητο για δεκαετίες και δεκαετίες. Δικαιώνοντας έτσι την κατάρα.

Μόνο σχετικά πρόσφατα, όταν είχαν πια παρέλθει οι εφτά γενιές και με το δέλεαρ του αφορολόγητου, άρχισαν οι ντόπιοι να επιστρέφουν, έχοντας πια για παραστάτες τις ορδές των τουριστών…

Νήσος Πιτς - Οντάριο, Καναδάς

Η Νήσος Πιτς βρίσκεται στην καναδική πλευρά του ποταμού Ντιτρόιτ και παρά το γεγονός ότι είναι δίπλα στη μεγαλούπολη, παραμένει διαχρονικά ακατοίκητο ως και τα σήμερα. Γιατί άραγε; Αν ρωτήσεις τους ντόπιους, θα σου πουν πως η εξήγηση δεν είναι άλλη από την αιωνόβια κατάρα που στοιχειώνει το νησάκι!

Ήταν λοιπόν στα τέλη του 19ου αιώνα όταν οι Γαλλο-Καναδοί Λαφορέ έκαναν το νησάκι σπίτι τους, πριν επιδοθούν σε μια άγρια κόντρα με έναν επιχειρηματία και ιδιοκτήτη αποστακτηρίου, κάποιον Χίραμ Γουόλκερ. Μια ωραία πρωία του 1883, οι άντρες του Γουόλκερ όρμησαν στο σπιτικό της Ροζαλί Λαφορέ, της έριξαν 300 δολάρια στο τραπέζι και την ανάγκασαν να υπογράψει ένα χαρτί που έλεγε πως θα εγκατέλειπε οικογενειακώς το νησάκι μέχρι την άνοιξη του 1883.

Στους επόμενους μήνες, σημειώθηκαν πάμπολλες επιθέσεις στο νησί και όλα τα καταστήματα καταστράφηκαν. Η φαμίλια εγκατέλειψε τελικά το νησί κυνηγημένη, όχι βέβαια προτού η Ροζαλί, που γνώριζε τις τελετές των αυτοχθόνων (σημειώνεται με νόημα), καταραστεί το μέρος: «Κανείς δεν θα κάνει ποτέ και τίποτα σε αυτό το νησί!».

Ο Γουόλκερ εγκαταστάθηκε κατόπιν ανενόχλητος στο Πιτς, φτιάχνοντας μια τεράστια βίλα 40 δωματίων, με οπωρώνες, γήπεδα γκολφ και ό,τι άλλο βάλει ο νους. Μόνο που ο θρίαμβός του πάνω στους Λαφορέ και τους γηγενείς έμελλε να είναι βραχύβιος. Ο υιός Γουόλκερ, υπεύθυνος για τον διωγμό των κατοίκων, πέθανε μόλις στα 28 του, κάτι που συνέβη και στον πατέρα Χίραμ.

Ένας ακόμα γιος πέθανε το 1915 και μέχρι την επιβολή της Ποτοαπαγόρευσης που ξεθεμελίωσε την οικογενειακή επιχείρηση, η δυναστεία των Γουόλκερ είχε εξαφανιστεί από τα κιτάπια της Ιστορίας. Το 1929 η τεράστια έπαυλη κάηκε μέχρι τα θεμέλια και σήμερα το νησί παραμένει ακατοίκητο, στην ίδια ακριβώς κατάσταση που το άφησε η Ροζαλί όταν το εγκατέλειπε διωγμένη…

Νησί Λόκρουμ - Ντουμπρόβνικ, Κροατία

Ένα νησάκι έξω μόλις από το Ντουμπρόβνικ, το οποίο κατοικούνταν από τον 11ο αιώνα, είναι σήμερα ακατοίκητο, εκτός από τις ταβέρνες και τα σουβενίρ για τους τουρίστες. Το Λόκρουμ ήταν άλλοτε σπίτι ενός βενεδικτίνικου τάγματος, οι μοναχοί του οποίου καλλιεργούσαν εξωτικά φρούτα στο μεσογειακό νησί, εκμεταλλευόμενοι το ευνοϊκό μικροκλίμα του.

Παρά το γεγονός ότι οι θρύλοι και οι μύθοι για την ιστορία του Λόκρουμ ποικίλουν, η επικρατέστερη εκδοχή το θέλει να καίγεται κάποια στιγμή από άκρη σε άκρη και οι κάτοικοι να δέονται στον Άγιο Βενέδικτο για βοήθεια. Η ξαφνική καταιγίδα έπεισε τους ντόπιους για το θαύμα που συνέβη και σύντομα στο νησί υπήρχε μοναστήρι βενεδικτίνων.

Το μοναστικό τάγμα το έδιωξαν οι Γάλλοι το 1808, όχι βέβαια πριν οι βενεδικτίνοι καταραστούν το Λόκρουμ! Το 1859, με το νησί να έχει ήδη περάσει στα χέρια των Αψβούργων, ο αρχιδούκας Μαξιμιλιανός Φερδινάνδος, διάδοχος της Αυστροουγγαρίας, έχτισε ένα ανάκτορο και έναν βοτανικό κήπο εκεί, αναγκάζοντας τους ντόπιους να επικαλεστούν την παλιά κατάρα. Ο δούκας στέφθηκε μετά αυτοκράτορας του Μεξικού και εκτελέστηκε τελικά λίγο αργότερα.

Ακόμα και σήμερα οι κάτοικοι του Ντουμπρόβνικ είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να μοιραστούν με τον ταξιδιώτη τους θρύλους για τα ψαροκάικα που ζύγωναν στις ακτές του Λόκρουμ και καταπίνονταν από τη θάλασσα ή για τα ζευγαράκια και τις παρέες που ήθελαν να περάσουν ένα βράδυ στις βραχώδεις ακτές του και δεν ξανάκουγαν ποτέ γι’ αυτούς…

Νησιά Κουκ - Νότιος Ειρηνικός Ωκεανός

Οι συστάδες του νότιου Ειρηνικού φιλοξενούν μερικά από τα μαγευτικότερα και πιο ειδυλλιακά μέρη του πλανήτη. Την ίδια ώρα βέβαια η περιοχή φιλοξενεί μύθους με μάγους, σαμάνους και μαγικά ξόρκια, κανένας ωστόσο δεν μπορεί να πλησιάσει την απήχηση και τη γενίκευση της «Κατάρας των Νήσων Κουκ». Μέχρι και δικό της όνομα έχει!

Ήταν το 1911 όταν ένας Νεοζηλανδός νοίκιασε ένα κομμάτι γης από έναν ντόπιο, ο οποίος ωστόσο το ξανασκέφτηκε και δεν ήθελε πια να του δώσει το χωράφι του για να φτιάξει ο ξένος τη φυτεία του. Μόνο που ο Νεοζηλανδός δεν έπαιζε και σκότωσε τον γηγενή το 1913. Την ώρα που τον ξαπόστελναν άρον-άρον από τα Κουκ, η κόρη του ντόπιου καταράστηκε το διαφιλονικούμενο κτήμα να μη στεριώσει τίποτα πάνω του.

Κάτι που φάνηκε να ισχύει, αφού όλες μα όλες οι εμπορικές ή αγροτικές απόπειρες που το περιλάμβαναν στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 απέτυχαν παταγωδώς. Αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η ξενοδοχειακή αλυσίδα Sheraton θέλησε να επενδύσει πάνω από 60 εκατ. δολάρια στη συγκεκριμένη γη, όταν το σχέδιό της θα γνώριζε καθυστερήσεις και αναποδιές και ο προϋπολογισμός του καταδικασμένου αυτού ξενοδοχείου θα ξεπερνούσε τα 120 εκατ. δολάρια!

Οι ξενοδόχοι όμως επέμεναν, κι έτσι τον Μάιο του 1990, 77 χρόνια μετά την αρχική κατάρα, ο εγγονός του ντόπιου επέστρεψε στα Κουκ για να ενδυναμώσει την εξασθενημένη πια κατάρα. Ντυμένος με τα άμφια του σαμάνου, χτύπησε με το ραβδί του την αναμνηστική πλακέτα για την έναρξη των εργασιών του Sheraton και η γη σείστηκε. Σείστηκε δεν σείστηκε, το 1993, με το 80% του ξενοδοχείου ολοκληρωμένο, η αλυσίδα εγκατέλειψε οριστικά τις φιλοδοξίες της και έφυγε νύχτα από τα Κουκ!

Σήμερα, αυτό που θα ήταν το Sheraton, ένα μεγαλοπρεπές συγκρότημα 200 πολυτελών δωματίων, δεν είναι παρά ερείπια και χαλάσματα…

Νήσος Τσαρλς - Κονέκτικατ, ΗΠΑ

Έξω από το Κονέκτικατ υπάρχει ένα όμορφο νησάκι 14 στρεμμάτων, το οποίο παρά τη μικροσκοπική του έκταση μπορεί και στεγάζει όχι μία, όχι δύο αλλά τρεις κατάρες! Η πρώτη ήρθε το 1639, όταν ο φύλαρχος της τοπικής ινδιάνικης φυλής το καταράστηκε αφού τον έδιωξαν τελικά οι λευκοί άποικοι από τα ιερά εδάφη του.

Η δεύτερη κατάρα θα ερχόταν λίγο αργότερα από κανέναν άλλον παρά από τον διαβόητο πειρατή Κάπτεν Κιντ! Ήταν στο τελευταίο του ταξίδι που πάτησε ο σκοτσέζος κουρσάρος το πόδι του στη βραχονησίδα και ο θρύλος τον θέλει να κρύβει εκεί ένα καλό μέρος του περιβόητου θησαυρού του. Η δική του κατάρα ήταν για να παραμείνει ο θησαυρός του για πάντα κρυμμένος, μιας και δεν υπολόγιζε πως θα τον κρεμούσαν εντωμεταξύ και δεν θα επέστρεφε ποτέ στο Κονέκτικατ για να τον ξεθάψει.

Η τρίτη κατάρα προήλθε από αζτέκικο στόμα, από έναν γηγενή πολέμαρχο του 16ου αιώνα, ο οποίος βασανίστηκε από τους στρατιώτες του Ερνάν Κορτές για να τους αποκαλύψει τους αμύθητους θησαυρούς των Αζτέκων. Ο αυτοκράτορας δεν μίλησε ποτέ στους κονκισταδόρες, το 1721 ωστόσο κάτι ναύτες βρήκαν έναν μποναμά σε μεξικανική σπηλιά.

Οι γενναίοι ναυτικοί πήραν τον θησαυρό σπίτι τους, όταν ένας μετά τον άλλο θα μετρούσαν περίεργες και θανάσιμες τελικά περιπέτειες. Ο τελευταίος της ομάδας πήρε τον χρυσό των Αζτέκων και τον έθαψε στο Τσαρλς, όπου υποτίθεται πως παραμένει θαμμένος μέχρι και σήμερα. Ποιος να τον ψάξει όμως;

Πηγή:newsbeast.gr

Τα 101 ονόματα που δεν θα έδινες ούτε στον εχθρό σου

Ο 'Κόπρος' που γιορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου και όλα τα άλλα ονόματα του εορτολογίου που θα έδινες στο παιδί σου μόνο αν ήθελες να πέσει θύμα bullying.

υμάστε εκείνα τα ημερολόγια που κρεμούσαμε στον τοίχο και κάθε πρωί βγάζαμε το χαρτάκι της ημέρας που είχε περάσει, ώστε να δούμε στο νέο χαρτάκι τα στοιχεία της ημέρας που είχε μόλις ξεκινήσει;

Το εκάστοτε χαρτάκι στο πίσω μέρος του έγραφε ένα γνωμικό, το οποίο περιμέναμε να διαβάσουμε με μεγαλύτερη ανυπομονησία από το μπροστινό μέρος, το οποίο περιλάμβανε τις πιο ουσιαστικές πληροφορίες σχετικά με την ημέρα που ξεκινούσε. Πληροφορίες, όπως η ημερομηνία, η ώρα ανατολής και δύσης του ηλίου και τα ονόματα των αγίων που γιόρταζαν εκείνη την ημέρα.

Σύμφωνα με το ημερολόγιο κάθε μέρα γιόρταζαν μισή ντουζίνα άγιοι και όσιοι από τους οποίους δεν ξέραμε ούτε τους μισούς. Δυστυχώς, σήμερα αυτά τα ημερολόγια έχουν εκλείψει, ατζέντα ο περισσότερος κόσμος δεν χρησιμοποιεί, ενώ το Google δεν μας ενημερώνει για το εορτολόγιο του Γρηγοριανού Ημερολογίου. Για όσους μένουν στην Αθήνα, το ρόλο όλων των παραπάνω έχουν αναλάβει οι οθόνες που βρίσκονται στο Μετρό, οι οποίες πέρα από την ημερομηνία και την θερμοκρασία μας ενημερώνουν και για τους εορτάζοντες αγίους.

Με αφορμή τις πληροφορίες μιας τέτοιας οθόνης, μελετήσαμε το χριστιανικό εορτολόγιο και συνειδητοποιήσαμε πως συνεχίζουμε να μην έχουμε ακούσει πολλά από τα ονόματα που βρίσκονται σε αυτό, ενώ είμαστε σίγουροι πως πολλά από αυτά δεν θα θέλαμε να τα προφέρουμε στην προσπάθεια μας να καλέσουμε κάποιον άνθρωπο. Όχι για δικό μας καλό, αλλά για δικό του.

Με αρκετό κόπο, μιας και ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός, συγκεντρώσαμε τα 101 χειρότερα από αυτά:

Ιανουάριος

1/1 Εμμέλεια. Για να μην νομίζει ο Βασίλης πως έχει πάρει τη μέρα εργολαβία.

2/1 Σίλβα. Ο Ζιλμπέρτο;

3/1 Γενεβιέβη. Λες και η Γενοβέφα που γιορτάζει την ίδια μέρα δεν ήταν αρκετή.

8/1 Βασίλισσα. Δεν ξέρω αν θα την έχεις βασίλισσα, μπορείς πάντως να την ονομάσεις.

13/1 Ερμύλλος, Ερμίλλος. Για να μην μπερδεύεσαι με την ορθογραφία.

19/1 Ευφρασία, Ευφρασίτσα. Γιατί το 'Ευφρασία' παραήταν βαρύ.

19/1 Μακάριος, Μακάρης, Μακαράς. 'Μάκαρο' δεν έχει;

20/1 Θύρσος, Θύρσης, Θύρσα, Θύρση. Για όταν οι άλλοι θα γράφουν Θεμιστοκλής και Θουκυδίδης στο 'Πρόσωπο, Ζώο, Πράγμα'.

25/1 Γόλης. Μάλλον είναι υποκριστικό του Γρηγόρη που γιορτάζει αυτή τη μέρα.

Φεβρουάριος

1/2 Φιλικητάτη, Φιλικήτη, Φιλικήτα. Και λυπόμασταν τον Φιλοκτήτη στα Αρχαία γενικής.

9/2 Παγκράτιος. Αν το έλεγε η Ντάλια στο 'Παρά πέντε' θα είχε γίνει της μόδας.

14/2 Χλόη. 14/2, Χλόη;;;;

16/2 Πουλχερία. Ο Οvidius poeta, πότε;

18/2 Λεοντάριος, Λεοντάρης, Λεοντόκαρδος. Για να έχεις επιλογές.

28/2 Κυράτσα. Πώς με είπες;

Μάρτιος

1/3 Χαρίσα. Η χαρά του φαλάφελ.

5/3 Κόνων. Όχι που ο Κόναν δεν θα ήταν Έλληνας.

11/3 Ζαμπία. Και η Ζάμπια είναι ελληνική.

18/3 Έντυ. Κι άμα γουστάρεις.

20/3 Κλο. Για τους φίλους.

20/3 Ορθοδόξης. Καθολικό έχετε; Εεεε γατάκια;

26/3 Πούλιος. Γιατί;

27/3 Μακεδόνας. Κατά τα Θρακιώτης και Πελοποννήσιος.

Απρίλιος

9/4 Ψυχούλα. Για όλες αυτές τις στιγμές που δώσαμε.

10/4 Φώκος. Κάποια φώκια το σκαρφίστηκε αυτό.

13/4 Γερόντιος. Μπέντζαμιν Μπάτον φάση.

15/4 Κρήσκης. Και επώνυμο 'άσπρη πέτρα ξέξασπρη και από τον ήλιο ξεξασπρότερη'.

16/4 Χιονάτη. Επιτέλους!

24/4 Θαυμαστός. Ό,τι πρέπει για να μην την ψωνίσει.

25/4 Πάγκαλος. Είπες κάτι;

26/4 Γλαφυρός. Πώς να το περιγράψεις αυτό;

28/4 Μάγνα. Κάρτα;

29/4 Σωσίπατρος. Πιο πατριωτικό πεθαίνεις.

30/4 Μαλαματή, Ντονάτα, Ζακελίνα. Πανδαισία.

Μάιος

1/5 Σοφός. Χρόνια πολλά Ντούσαν Ίβκοβιτς!

2/5 Ματρώνα. Ακούγεται λίγο kinky.

3/5 Μαύρος. Και άραχλο το ριζικό του.

8/5 Αρσένης. ''Κάτσε καλά Γεράσιμε''.

11/5 Αρμόδιος. Για να ξέρετε σε ποιον να απευθύνεστε.

15/5 Πάχος. ;;;

17/5 Σολόχων. Επειδή το Σόλων παίζει πολύ τελευταία.

18/5 Φαεινή. Της αξίζει.

19/5 Θεογνώσιος. Για να ξέρετε σε ποιον να απευθύνεστε για τα του Θεού.

20/5 Θαλλελαίος. Όχι, δεν έχεις πρόβλημα με το 'ρ'.

21/5 Λένγκω. Από το τρελένγκω;

24/5 Χριστιανός, Χριστιανή. Και 'Χ.Ο.' στην ταυτότητα.

29/5 Ολίβια. Ποπάι το ήξερες;

31/5 Μάγος, Μάγια. Χρόνια πολλά Ζιοβάνι.

Ιούνιος

1/6 Ευέλπιστος. Κι εμείς ευελπιστούμε.

1/6 Θεσπέσιος. Επειδή το 'Θαυμαστός' ήταν αρκετά μετριοπαθές.

5/6 Σελήνος. Για να μην νιώθει η Ελένη Κούρκουλα μόνη.

7/6 Ζηναΐς. Και η Ζήνα Ελληνίδα.

15/6 Ορτίσης. Άβολο.

17/6 Φίληξ. Και ο Αμποάγκουε Έλληνας.

20/6 Κορίνος. Οκ Κορίνα, το καταλάβαμε.

23/6 Αγριππίνα. Αμαρτία.

27/6 Πιερία. Λέγαν τη μαμά της Κατερίνης.

Ιούλιος

3/7 Ανατόλιος. Η Δύση πάντα στην απέξω.

5/7 Λαμπαδός. Να 'ταν έστω Απρίλης.

6/7 Σάτυρος. Τον γιορτάζουμε κιόλας.

10/7 Αμελί. Οσκαρικό.

13/7 Ηλιόφωτος. Ούτε σε παγανιστή.

26/7 Ζήλια. Χαλάλι.

28/8 Δροσούλα. Απαραίτητη τον Ιούλη.

30/7 Σιλουανός. Διακιολογείται αν η Σιλουανία είναι χώρα.

30/7 Κρήσκης. Το 'Χρήστος' στη γλώσσα των Ορκ.

Αύγουστος

4/8 Ξακουστός. Στα χνάρια του 'Θαυμαστού' και του 'Θεσπάσιου'.

11/8 Εύπλους. Άμα τον κάνεις ναύτη.

15/8 Πρεσβεία. Μεγάλη η χάρη της!

18/8 Φλώρος.....

30/8 Ευλάλιος. Το χρησιμοποιούμε όπως το Χρυσόστομος;

Σεπτέμβριος

2/9 Μάμαντας. !

3/9 Πόλης. Βυζαντινός.

4/9 Ωκεανός. Άβυσσος.

6/9 Βίβος. Για να μην νιώθει μόνη η Βιβή.

8/9 Γενέθλιος. Ο εορταστικός πότε;

10/9 Μηνοδώρα, Μητροδώρα. Όχι το '-δώρα' δεν τα σώζει.

19/9 Σάββατος. 'Κάθε βράδυ του Σαββάτου, κλαίω κι είμαι του θανάτου...'.

23/9 Ραΐδα. Για πολύ ψαγμένους γονείς.

24/9 Κόπρος. Χωρίς σχόλιο.

Οκτώβριος

6/10 Ερωτιής. Όχι, δεν θα τον ερωτευθεί καμία με αυτό το όνομα.

8/10 Πελάγιος. Ο μετριόφρων Ωκεανός.

9/10 Λωτ. Κρίμα στην γυναίκα του.

13/10 Φλωρέντης.'Έλα ρε Φλωρέντη, τι χαμπάρια';

22/10 Αβέρκιος. Και κάπως έτσι κατέληξε σε μοναστήρι.

23/10 Ζακελίνα. Μετά από ανηλεές brainstorming για να βρεθεί το θηλυκό του Ζακ.

30/10 Πάκης. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία.

31/10 Άμπλιος. Κάποιος, κάπου, κάποτε: ''Μ' αρέσει πολύ το amplio σαν λέξη. Πώς μπορούμε να το κάνουμε όνομα'';

Νοέμβριος

2/11 Πήγασος. Το μονόκερος δεν ήταν τόσο καλό.

8/11 Μιχαλός. Αδερφός αυτής που της χρωστάνε;

9/11 Ελλάδιος. Λιακοπουλικό.

10/11 Εραστής. Όχι, δεν πρόκειται να γαμ*, να κάνει έρωτα έτσι.

11/11 Δρακούλης, Δρακούλα. Τι γλυκό!

20/11 Δεναχής. Κι όποιος έχει τα άντερα ας ρωτήσει ξανά πώς τον λένε.

22/11 Βαλεριάνα. Ήρεμη δύναμη.

23/11 Αμφιλοχία. Κατά τα Μελιγαλάς και Κορακοβούνι.

Δεκέμβριος

1/12 Ναούμ. Μόνο για μόρτηδες.

11/12 Μελχισεδέχ. Να τον φωνάζω Μήτσο;

18/12 Φλώρος. Κι όμως γιορτάζει δύο φορές.

24/12 Αχμέτ. Τον Μουσταφά δεν τον σκέφτηκε κανείς;

28/12 Μυγδίνιος. Με μια πρώτη ματιά φέρνει σε συνώνυμο του υποχθόνιου.

Πηγή:oneman.gr

Δωρεάν WiFi θέλατε; Τώρα πρέπει να καθαρίσετε τουαλέτες

Λονδίνο

Περίπου 22.000 άνθρωποι στη Βρετανία πιθανόν να χρειαστεί να καθαρίσουν χημικές τουαλέτες σε φεστιβάλ ή να κάνουν άλλες αγγαρείες, επειδή δεν διάβασαν τους όρους και προϋποθέσεις που αποδέχτηκαν για την απόκτηση πρόσβασης σε δίκτυο WiFi.

Ο λόγος, για μία φάρσα που έστησε η βρετανική εταιρεία Purple, στόχος της οποίας ήταν να επιστήσει την προσοχή του κοινού σχετικά με το τι συμφωνούν προκειμένου να αποκτήσουν δωρεάν πρόσβαση σε ασύρματο δίκτυο.

Έτσι, οι 22.000 άνθρωποι έχουν βρεθεί νομικά δεσμευμένοι να συμπληρώσουν 1.000 ώρες κοινωφελούς εργασίας, κατά τις οποίες θα κληθούν να καθαρίσουν χημικές τουαλέτες σε φεστιβάλ, να ξεκολλήσουν τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να βοηθήσουν «με τα χέρια τους στην απόφραξη αποχετεύσεων».

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα The Guardian, η εταιρεία αποφάσισε να εισάγει αυτές τις, κατά τα άλλα, αστείες δεσμεύσεις στους όρους και τις προϋποθέσεις για μια περίοδο δύο εβδομάδων, ενώ πρόσφερε ένα βραβείο σε όποιους διάβαζαν το κείμενο και έβρισκαν το «λάθος». Μόνο ένα άτομο το έκανε.

«Να καθαρίσετε τις τουαλέτες του φεστιβάλ, να αγκαλιάσετε αδέσποτες γάτες και σκυλιά και να ξύσετε τσίχλες από τα πεζοδρόμια, είναι μόνο μερικά από τα καθήκοντα στα οποία έχουν συμφωνήσει οι άνθρωποι σε αντάλλαγμα για δωρεάν WiFi και δεν μιλάμε για μερικές εκατοντάδες άτομα που στάθηκαν άτυχα. Μιλάμε για 22.000 ανθρώπους οι οποίοι συμφώνησαν να ολοκληρώσουν 1.000 ώρες κοινωφελούς εργασίας, μετά την προσθήκη της συγκεκριμένης ρήτρας στους όρους και τις προϋποθέσεις», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η εταιρεία.

Από την πλευρά του ο Γκάβιν Γουίλντον, διευθύνων σύμβουλος της Purple δήλωσε στην ιστοσελίδα τεχνολογίας The Inquirer ότι «οι χρήστες θα πρέπει να διαβάζουν τους όρους πριν συνδεθούν σε κάποιο δίκτυο. Τι συμφωνούν, πόσα δεδομένα μοιράζονται και πόσα δικαιώματα παρέχουν στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών; Το πείραμά μας δείχνει ότι είναι πολύ εύκολο απλά να κάνεις τικ σε ένα κουτί και να συμφωνήσεις σε κάτι άδικο».

Πηγή:in.gr