Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Οι 10 πιο πολύτιμοι χαμένοι θησαυροί στον κόσμο

Ο τάφος του Τζένγκις Χαν, τα χρυσά ισπανικά ναυάγια, τα πλούτη των Ναϊτών και όσα αναζητούν εξερευνητές και αρχαιολόγοι εδώ και αιώνες.
ανακάλυψη ενός κρυμμένου θησαυρού ιντριγκάρει πάρα πολύ την ανθρώπινη φύση. Η ίντριγκα που προκαλεί είναι τόσο μεγάλη που ο άνθρωπος αρέσκεται στο να διοργανώνει κυνήγι θησαυρού, ακόμα και αν στην προκειμένη περίπτωση ή λέξη θησαυρός μπαίνει εντός εισαγωγικών. Αφού δεν πρόκειται για το σεντούκι με σμαράγδια κάποιας ναυαγισμένης γαλέρας στη μέση του Ειρηνικού, ούτε για την ολόχρυση σαρκοφάγο ενός ξεχασμένου Φαραώ στα βάθη της Λευκής Ερήμου, αλλά για ένα συμβολικό αντικείμενο. Ένα αντικείμενο που πέρα από την ηδονή που μπορεί να προσφέρει η ανακάλυψή του και ίσως το κρέμασμά του στο δωμάτιό μας πλάι στο πτυχίο του Πανεπιστημίου και το μετάλλιο από την πρώτη μας συμμετοχή στο Μαραθώνιο, δεν έχει καμία χρηστική αξία.
Το 'χόμπι' των ανθρώπων να διοργανώνουν και να συμμετέχουν σε κυνήγι χαμένου θησαυρού, προέρχεται από την ικανοποίηση που τους προσφέρει η ανακάλυψη τους, αλλά και από το γεγονός πως όλοι οι κατά περιόδους χαμένοι θησαυροί που έχουν εμφανιστεί πάνω στον πλανήτη έχουν ανακαλυφθεί. Ή μήπως όχι; 
Στα βάθη των αιώνων υπάρχουν πολλές ιστορίες που αφορούν διαμαντένιες πόλεις που είναι θαμμένες σε άγνωστα σημεία του πλανήτη και κορόνες βασιλέων που βρίσκονται στον πάτο ανεξερεύνητων σημείων του Ινδικού ωκεανού. Κάποιες από αυτές αποτελούν μύθους και κάποιες πραγματικότητα, αφού εκεί έξω υπάρχουν μερικές δεκάδες θησαυροί που αποδεικνύεται ιστορικά η ύπαρξή τους και κανείς δεν έχει καταφέρει ακόμα να τους βρει. Ανακαλύψαμε (στα χαρτιά) τους σπουδαιότερους κρυμμένους θησαυρούς του πλανήτη και σας τους παρουσιάζουμε.

Τα χαμένα αυγά Faberge













Καλά πόσο ακριβό μπορεί να είναι ένα αυγό;  Όταν μιλάμε για ένα αυγό Faberge η αξία του βρίσκεται κοντά στα 19.000.000 ευρώ. Λίγο πάνω, λίγο κάτω δεν θα τα χαλάσουμε. Ο Peter Carl Faberge και ο αδερφός του Agathon, ήταν φημισμένοι χρυσοχόοι στην Αγία Πετρούπολη στα τέλη του 18ου αιώνα. Η φήμη τους ήταν τόσο μεγάλη που ο Τσάρος Αλέξανδρος Γ' τους ανέθεσε να φτιάξουν ένα αυγό από χρυσάφι και σμάλτο για να το δωρίσει στη γυναίκα του, αυτοκράτειρα Μαρία.
Το συγκεκριμένο αυγό άρεσε τόσο πολύ στους Τσάρους που προσέλαβαν τον Faberge σαν προσωπικό τους χρυσοχόο και εκείνος κατασκεύασε 52 αυγά σε 33 χρόνια για τη βασιλική οικογένεια και άλλα 15 για ιδιώτες. Με την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 και την εκτέλεση της βασιλικής οικογένειας, ο Faberge έφυγε από τη Ρωσία για να σωθεί, αφήνοντας πίσω του τα αυγά. Με το πέρασμα του χρόνου 8 από τα 52 αυγά έκαναν φτερά και η τύχη τους μέχρι σήμερα αγνοείται.

Ο τάφος του Τζένγκις Χαν












Λέγεται πως ο μεγάλος Μογγόλος αυτοκράτορας και ίσως ο μεγαλύτερος κατακτητής που έχει γνωρίσει ο πλανήτης, ζήτησε να ταφεί κάπου που να μην υπάρχει κανένα ίχνος που να μαρτυρά ότι εκεί βρίσκεται το νεκρό του σώμα. Οι στρατιώτες που κουβαλούσαν το σώμα του σκότωσαν όποιον συνάντησαν στη διαδρομή, στη συνέχεια σκότωσαν αυτούς που έχτισαν τον τάφο και στο τέλος αυτοκτόνησαν.
Πλάι του θάφτηκαν πολύτιμα αντικείμενα, άλογα και σύμφωνα με ένα μογγολικό κείμενο πάνω από σαράντα κορίτσια που φορούσαν πανάκριβα κοσμήματα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όντως θάφτηκαν τα παραπάνω πρόσωπα και αντικείμενα μαζί του, ούτε αν το γεγονός πως δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται ο τάφος του οφείλεται στην ιστορία της πρώτης παραγράφου. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο τάφος ενός από τα σπουδαιότερα πρόσωπα της παγκόσμιας ιστορίας υπάρχει κάπου εκεί έξω και δεν έχει βρεθεί ακόμα.

Το διπλό ναυάγιο της Nuestra Señora de las Maravillas













Ο συγκεκριμένος θησαυρός είναι καταραμένος και καλό θα ήταν να μείνεις μακρυά του, αλλά μιας και έφτασες ως εδώ θα σου πούμε την ιστορία του. Τον Οκτώβρη του 1654 ξεκίνησε από τον Παναμά το Capitana, ένα πλοίο που μετέφερε χρυσάφι, ασήμι και δισκοπότηρα στολισμένα με πολύτιμους λίθους και σμαράγδια. Παρόλα αυτά, το βασικό φορτίο ήταν άλλο. Ένα χρυσό άγαλμα της Παναγίας που κρατούσε τον Ιησού και ζύγιζε 181 κιλά και την κατασκευή του είχε ζητήσει ο Φίλιππος Γ', βασιλιάς της Ισπανίας, θεωρώντας πως αν το έφερνε στην Ισπανία θα αγόραζε το 'εισιτήριό' του για τον παράδεισο.
Οχτώ μέρες μετά τον απόπλου, το Capitana έπεσε σε θύελλα και βούλιαξε στα ανοιχτά του Ισημερινού. Αν και ο θησαυρός βρισκόταν πλέον στα 130 μέτρα βάθος, ο Φίλιππος ανάγκασε δούλους να τον φέρουν στην επιφάνεια. Το θέλημά του πραγματοποιήθηκε και ο θησαυρός φορτώθηκε στο Nuestra Señora de las Maravillas, πλοίο 650 τόνων.
Την πρωτοχρονιά του 1656 και αφού το πλοίο πήρε την ευλογία του αρχιεπισκόπου της Αβάνας ξεκίνησε για την Ισπανία με τη συνοδεία 22 πολεμικών πλοίων. Ο Φίλιππος έχοντας πάθει από τη φύση δεν ήθελε αυτή την φορά να την πάθει από ανθρώπους. Αν και ο καπετάνιος ήταν σίγουρος πως η διαδρομή που θα ακολουθούσε δεν είχε ύφαλους, στις Μπαχάμες το Maravillas βρήκε σε ένα ύφαλο. Το πλοίο βούλιαξε και σαν να μην έφτανε αυτό μία θύελλα πήγε το σκαρί του πλοίου με το θησαυρό μίλια μακρυά. Από το 1970 και μετά κομμάτι του θησαυρού έχει ανακαλυφθεί. Παρόλα αυτά, λέγεται πως χρυσός αξίας πάνω από 5.000.000 ευρώ βρίσκεται στον πάτο του βυθού της περιοχής.

Η χαμένη σφραγίδα των Κινέζων αυτοκρατόρων


















Πρόκειται για μια σφραγίδα φτιαγμένη από νεφρίτη το 221 π.Χ. η οποία αποτελούσε το απόλυτο σύμβουλο εξουσίας στην Κίνα. Αφού πέρασε από τα χέρια διάφορων Κινέζων ηγετών κατέληξε στα χέρια του αυτοκράτορα της Κίνας, ο οποίος αποφάσισε να την κάνει δική του και πάνω της γράφτηκαν σε ελεύθερη μετάφραση τα εξής λόγια: ''Με τη θέληση των ουρανών, ο αυτοκράτορας θα ζήσει μια μεγάλη και επιτυχημένη ζωή''.
Αφού πέρασε από πολλά χέρια και αποτέλεσε αιτία εμφυλίων συγκρούσεων, ενώ σε κάποια φάση ένας αυτοκράτορας την πέταξε με θυμό στο έδαφος με αποτέλεσμα να σπάσει ένα κομμάτι της και να αντικατασταθεί από χρυσό, λίγο πριν ή λίγο μετά από την ολοκλήρωση της πρώτης μ.Χ. χιλιετίας η σφραγίδα εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της Γης, χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο για το πού μπορεί να βρίσκεται. Αυτός που θα την βρει θα αναλάβει δικαιωματικά την εξουσία της Κίνας.

Το ναυάγιο του Flor de la Mar













Το 'Λουλούδι της Θάλασσας' ήταν ένα εμπορικό πλοίο 400 τόνων που χρησιμοποιούσαν οι Πορτογάλοι στις αρχές του 15ου αιώνα για να μεταφέρουν αγαθά από τις αποικίες τους στην Ανατολή. Σε μία από τις διαδρομές του προς την Πορτογαλία και ενώ ήταν γεμάτο από θησαυρούς -είπαμε ότι χωρούσε 400 τόνους έτσι;- βυθίστηκε στα ανοιχτά της Σουμάτρα, στον ινδικό ωκεανό. Λέγεται πως επρόκειτο για τους πλουσιότερους θησαυρούς που μεταφέρθηκαν ποτέ από το πορτογαλικό ναυτικό. Έχουν γίνει άπειρες προσπάθειες για τον εντοπισμό του πλοίου, αλλά καμία δεν απέδωσε καρπούς. Όποιος το βρει μάλλον δεν θα χρειαστεί να δουλέψει ξανά.

Το κεχριμπαρένιο δωμάτιο των Ναζί













Το αυθεντικό Amber Room κατασκευάστηκε τον 18ο αιώνα στην Πρωσία. Είχε έκταση 55 τετραγωνικά και περιείχε πάνω από έξι τόνους κεχριμπαριού. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου οι Ναζί το λεηλάτησαν και μετέφεραν τους θησαυρούς του στη Γερμανία, οι οποίοι αγνοούνται από την εποχή που τελείωσε ο πόλεμος, όπως και το δωμάτιο που κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται σήμερα. Μία ρέπλικα του δημιουργήθηκε το 2003 στο παλάτι της Μεγάλης Αικατερίνης κοντά στην Αγία Πετρούπολη.
Για να κατανοήσετε την αξία του συγκεκριμένου δωματίου, σκεφτείτε πως θεωρείται το όγδοο θαύμα του κόσμου. Το κατασκεύασαν σπουδαίοι αρχιτέκτονες της εποχής και πέρα από το κεχριμπάρι, είχε επίχρυσα γλυπτά, πολύτιμους λίθους, φύλλα χρυσού και πελώριους καθρέφτες, η συνολική αξία των οποίων ανέρχεται στα 161.000.000 ευρώ.

Ο θησαυρός των Ναϊτών Ιπποτών










Οι Ναΐτες ήταν ένα τάγμα ιπποτών που δημιουργήθηκε το 1119 μ.Χ. για να προστατεύει τους χριστιανούς προσκυνητές στα ταξίδια τους προς τους Ιερούς Τόπους στην Ιερουσαλήμ.
Με το πέρασμα των χρόνων, πολλοί από τους προσκυνητές έλαβαν την προστασία του συγκεκριμένου τάγματος ιπποτών και εκείνοι ανταπέδωσαν χαρίζοντάς τους πολύτιμα αντικείμενα, καθιστώντας του Ναΐτες την πιο ισχυρή στρατιωτική ομάδα στην Ευρώπη. Οι Ναΐτες εκμεταλλεύθηκαν τον πλούτο τους, δημιουργώντας ένα είδος τράπεζας που τους βοήθησε να γίνουν ακόμα πλουσιότεροι. Για περίπου διακόσια χρόνια συγκέντρωναν εκτάσεις γης, κάστρα, χρυσό, ασήμι, χρυσαφικά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα.
Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τον Οκτώβριο του 1307 που ο Φίλιππος ΣΤ' της Γαλλίας συνέλαβε, με την άδεια του Πάπα, τους αρχηγούς του τάγματος και τους βασάνισε μέχρι να ομολογήσουν ότι ήταν αιρετικοί και λάτρεις του σατανά. Προς έκπληξη του, όταν πήγε να πάρει το θησαυρούς τους συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ λιγότεροι από ό,τι είχε αρχικά εκτιμήσει. Εν τω μεταξύ, οι υπόλοιποι Ναΐτες είχαν μεταφέρει τεράστιο κομμάτι του θησαυρού σε διάφορα σημεία της Ευρώπης, τα οποία δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ.
Ανάλογη τύχη είχε και κομμάτι του θησαυρού που βρέθηκε, έστω προσωρινά, στα χέρια των Γάλλων. Αν και στις 12 Οκτώβρη του 1307 18 πλοία με χιλιάδες Ναΐτες βρίσκονταν αραγμένα στο La Rochelle της Γαλλίας, το ίδιο βράδυ εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ούτε ένα ίχνος πίσω τους, βάζοντας ένα ακόμα λιθαράκι στο θρύλο των Ναΐτών.

Η χρυσή μυστική πόλη Paititi












Για περίπου 40 χρόνια οι Ισπανοί βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Ίνκας του Περού, γιατί μια ωραία μέρα οι πρώτοι αποφάσισαν πως ήθελαν να κάνουν δικό τους το μεγαλύτερο κομμάτι της λατινικής Αμερικής. Οι Ίνκας για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις απανωτές μάχες και να σώσουν την Patiti, την επονομαζόμενη Χρυσή Πόλη λόγω των τεράστιων ποσοτήτων χρυσού που διέθετε, από τους κατακτητές, υποχώρησαν στην κοιλάδα του Vilcabamba, όπου και αμύνονταν σθεναρά μέχρι το 1572. Όταν οι Ισπανοί μπήκαν τελικά στην Paititi την βρήκαν εγκαταλελειμμένη.
Οι Ίνκας είχαν καταφύγει στα τροπικά δάση της νότιας Βραζιλίας παίρνοντας μαζί τους το χρυσό θησαυρό τους. Η καινούργια πόλη δεν βρέθηκε ποτέ και για χρόνια η Patiti βρισκόταν στη σφαίρα του μύθου. Ώσπου το 2009 φωτογραφίες από δορυφόρο έδειξαν πως σε περιοχές στο Boco de Acre της Βραζιλίας υπάρχουν ίχνη από οργανωμένες κοινωνίες του παρελθόντος. Η Patiti και ο αμύθητος#diplis θησαυρός της βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο.

Ο χάρτης του θησαυρού στα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας











Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας θεωρούνται η σπουδαιότερη ιστορική ανακάλυψη του προηγούμενου αιώνα λόγω της ανεκτίμητης θρησκευτικής και γλωσσολογικής τους αξίας, αλλά και γιατί μας έδειξαν πως είναι εφικτό να κρύψεις κάτι χωρίς να το βρει κάποιος ακόμα κι αν περάσουν δύο χιλιάδες χρόνια. Η αξία τους όμως δεν σταματά εκεί.
Έξι χρόνια μετά την ανακάλυψή τους, οι αρχαιολόγοι βρήκαν στο ίδιο σημείο ένα κομμάτι χαλκού σπασμένο στη μέση το οποίο αποτελεί τμήμα ενός χάρτη που αν συναρμολογηθεί αποκαλύπτει 64 διαφορετικά σημεία στο Ισραήλ όπου βρίσκεται θαμμένο χρυσό και ασήμι συνολικής αξίας 1.140.000.000 ευρώ.
Το πρόβλημα είναι πως οι αναφορές για τους θησαυρούς στο συγκεκριμένο κομμάτι χαλκού είναι του τύπου: 'δίπλα στην αριστερή σκάλα, τρεις πήχεις πάνω από το δάπεδο βρίσκονται 40 τάλαντα ασημιού'. Το πού βρίσκεται η σκάλα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Ένα ακόμα προβληματάκι είναι πως η συγκεκριμένη επιγραφή είναι στα αρχαία εβραϊκά, μια γλώσσα με την οποία οι γλωσσολόγοι έχουν απειροελάχιστη επαφή, ενώ στο κείμενο υπάρχουν και μερικές random ελληνικές λέξεις. Πάντως, οι θησαυροί είναι εκεί έξω και κάποτε κάποιος τυχερός θα τους ανακαλύψει.

Τα χαμένα εκατομμύρια του Kruger












Κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου των Μπόερς (μεταξύ Άγγλων και Ολλανδών αποίκων της Νοτίου Αφρικής), οι Μπόερς (Ολλανδοί) συνειδητοποίησαν πως η Πρετόρια, η πρωτεύουσά τους ήταν θέμα χρόνου να καταληφθεί από τους Άγγλους. Έτσι επέταξαν όσο περισσότερο χρυσάφι μπορούσαν από τα αποθέματα της κυβέρνησης, από τράπεζες και ορυχεία, ενώ έκοψαν και χιλιάδες χρυσά νομίσματα.
Λέγεται πως σημαντικό κομμάτι του προαναφερθέντος πλούτου ταξίδεψε μαζί με τον Paul Kruger, πρόεδρο των Μπόερς ανατολικά ενώ ο ίδιος ο Kruger έφτασε μέχρι τη Μοζαμβίκη για να γλιτώσει από τους Άγγλους. Στις 19 Οκτωβρίου του 1900 έφυγε με πλοίο για τη Γαλλία, αφήνοντας πίσω του το χρυσάφι στα ανατολικά της Νοτίου Αφρικής. Αν και στην ευρύτερη περιοχή απατεώνες πουλάνε 'πληροφορίες' για την ανακάλυψη του χρυσού, ο θησαυρός δεν έχει βρεθεί ακόμα.

Πηγή:oneman.gr

Σπίτια προς 1 ευρώ πωλούνται στην Γαλλία!


Τι θα λέγατε να αποκτούσατε ένα σπίτι στη Γαλλία στην προνομιακή τιμή του ενός ευρώ; Απίστευτο; Κι όμως αληθινό. Η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να «χαρίσει» σπίτια στην πόλη Roubaix αλλά με προϋποθέσεις. Πριν χαρείτε, λοιπόν, ότι θα έχετε ένα σπιτάκι στη Χώρα του Φωτός, καλό θα ήταν να διαβάσετε τους όρους αλλά και τις προϋποθέσεις της πώλησης.
Πρωτίστως, η πόλη στην οποία αναφερόμαστε είναι μία από τις πιο φτωχές, με αυξημένα ποσοστά ανεργίας αλλά και πολλά ναρκωτικά. Επιπλέον, για να αποκτήσετε την κατοικία πρέπει να δεσμευτείτε ως προς την ανακαίνισή της, να μείνετε σε αυτήν τουλάχιστον 6 χρόνια και να είστε αγοραστής ακινήτου για πρώτη φορά.
Η ιδέα αυτή ακολουθεί το επιτυχημένο παράδειγμα τόσο της Βρετανίας όσο και της Ιταλίας που θέλουν να ανακαινίσουν κατοικίες σε μικρές πόλεις και χωριά, δίνοντας τη δυνατότητα στον κόσμο να αποκτήσει ένα φτηνό σπίτι, αλλάζοντας παράλληλα την εικόνα των πόλεων που αλλοιώνεται με τα εγκαταλειμμένα σπίτια.

Αρχικά 18 κατοικίες θα βγουν στο… σφυρί, οπότε εάν κρίνετε ότι σας συμφέρει και σας ενδιαφέρει δεν έχετε παρά να σπεύσετε…
Πηγή:perierga.gr

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Οι 16 πιο απίστευτοι σεξουαλικοί νόμοι του κόσμου!

Οι 16 πιο απίστευτοι σεξουαλικοί νόμοι του κόσμου! - Media
Αυτοί είναι οι 16 πιο απίθανοι σεξουαλικοί νόμοι που ισχύουν σ’ όλο τον κόσμο… Δείτε τους. 
– Στο Γκουάμ απαγορεύεται να παντρεύονται οι παρθένες! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο είδος ελεύθερων επαγγελματιών: άντρες που η δουλειά τους είναι να πληρώνονται από γυναίκες για να κάνουν μαζί τους σεξ για πρώτη φορά.
– Πολλές Μεσανατολικές χώρες αναγνωρίζουν τον ακόλουθο Ισλαμικό νόμο: μετά από μία σεξουαλική επαφή με αρνί είναι…θανάσιμο αμάρτημα να φας τη σάρκα του.
– Στο Λίβανο ο νόμος επιτρέπει σε άντρες να κάνουν σεξ με ζώα με τη βασική προϋπόθεση να είναι θηλυκά. Στην περίπτωση που κάποιος πάει με αρσενικό ζώο τιμωρείται με θάνατο.
– Παντού στις ΗΠΑ απαγορεύεται η σεξουαλική επαφή με είδος που είναι υπό εξαφάνιση. Εξαιρούνται τα… έντομα.
– Στο Μπαχρέιν ένας άντρας γυναικολόγος μπορεί μεν να εξετάσει τα γεννητικά όργανα μίας γυναίκας, αλλά απαγορεύεται να τα κοιτάξει απ’ ευθείας. Μπορεί να τα δει μόνο χρησιμοποιώντας καθρέπτη.
– Στο Χονγκ Κονγκ είναι νόμιμο η απατημένη σύζυγος να σκοτώσει τον άντρα της με τη βασική προϋπόθεση να το κάνει με γυμνά χέρια. Ο περιορισμός αυτός δεν ισχύει για την ερωμένη του άντρα!
– Στη Σάντα Κρουζ στην Βολιβία είναι νόμιμο ένας άντρας να κάνει ταυτόχρονα σεξ με μία γυναίκα και την κόρη της.
– Στην Ουάσιγκτον υπάρχει νόμος που απαγορεύει το σεξ με μία παρθένα σε κάθε περίπτωση. Συμπεριλαμβάνεται και η πρώτη νύχτα του γάμου!
– Στο Κάλι στην Κολομβία μία γυναίκα μπορεί να κάνει σεξ μόνο με τον σύζυγο της. Μάλιστα την πρώτη φορά που θα συμβεί πρέπει να είναι παρούσα και η μητέρα της για να είναι μάρτυρας της πράξης!
– Στη Γιούτα (ΗΠΑ) καμία γυναίκα δεν επιτρέπεται να κάνει σεξ μέσα σε ασθενοφόρο. Αν συλληφθεί να κάνει κάτι τέτοιο κατηγορείται γιο σεξουαλικό παράπτωμα και το όνομα της δημοσιεύεται στην τοπική εφημερίδα. Ο άντρας από την πλευρά του ούτε κατηγορείται ούτε αποκαλύπτεται το όνομα του.
– Στο Ρομπμόχ της Βιρτζίνια είναι παράνομο να κάνει έρωτα με τα φώτα αναμμένα.
– Σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ είναι παράνομο να φαίνεται ο ερεθισμός κάποιου άντρα μέσα από το παντελόνι του.
-Στη Μινεσότα οι άντρες απαγορεύεται να κάνουν έρωτα αν το στόμα τους μυρίζει  κρεμμύδι, σκόρδο ή… σαρδέλα. Αν η γυναίκα το επιθυμεί τότε επιβάλλεται να πλύνουν τα δόντια τους. Επίσης είναι παράνομο να έχουν επαφή με… ζωντανό ψάρι!
– Οι Mουσουλμάνοι απαγορεύεται να κοιτούν τα γεννητικά όργανα του νεκρού. Αυτό ισχύει και για τους νεκροθάφτες.
– Στο Νουκάστλ του Γουαιόμινγκ απαγορεύεται τα ζευγάρια να κάνουν σεξ σε ψυγεία κρεάτων.
– Η ποινή για αυνανισμό στην Ινδονησία είναι… αποκεφαλισμός!
– Στα ξενοδοχεία στους καταρράκτες του Σιουξ στη νότια Ντακότα κάθε δωμάτιο επιβάλλεται να έχει δύο μονά κρεβάτια. Και στην περίπτωση που πρόκειται για διαμονή μίας βραδιάς η απόσταση μεταξύ των κρεβατιών πρέπει να είναι μισό μέτρο τουλάχιστον. Επίσης είναι παράνομο να κάνουν σεξ στο πάτωμα ανάμεσα στα κρεβάτια. 
Πηγή: travelstyle.gr

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017

Αυτός ο ιδιοφυής αλγόριθμος μετατρέπει το όνομά σας σε μελωδία

CLARALLEL
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ θα έμοιαζε το όνομά σας σε μουσικό μοτίβο; Τώρα, μπορείτε να το μάθετε, χρησιμοποιώντας το Clarallel, έναν ιδιοφυή αλγόριθμο που μεταφράζει το όνομά σας σε μουσικό κρυπτογραφημένο κείμενο.
Οι μουσικοί κρυπτογράφοι είναι μέσα μετασχηματισμού γραπτού κειμένου, συνήθως ονόματος, σε μουσικό μοτίβο και έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη εδώ και αιώνες από διάφορους μουσικούς και συνθέτες της Δύσης.
Όπως αναφέρει το classicfm.com, έχοντας ως βάση την παραπάνω μέθοδο, ο Kai Konishi-Dukes ανέπτυξε έναν αλγόριθμο που μετατρέπει το κάθε όνομα σε ένα μικρό μουσικό ποίημα και το ονόμασε «Clarallel».
Αν και ως αλγόριθμος είναι ισχυρός, σε αυτό το στάδιο το Clarallel μπορεί μόνο να μετατρέψει γράμματα σε σύντομη μελωδία.

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Έρχεται η δικαίωση για τον Κατακουζηνό μετά από τόσα χρόνια! - Κι όμως το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο υπήρχε!

Έρχεται η δικαίωση για τον Κατακουζηνό μετά από τόσα χρόνια! - Κι όμως το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο υπήρχε!
Τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Βυζάντιο είναι αναρίθμητα. Μάχες, αυτοκράτορες, έρωτες, μυστικά του παλατιού, φιλοξενήθηκαν σε σελίδες βιβλίων που μιλούν για τη βυζαντινή αυτοκρατορία.
Αν και η θεματολογία της εποχής είναι ανεξάντλητη, οι εκδόσεις Magaliver εξέδωσαν σύγγραμα για το πρωτοποριακό για την εποχή αποχευτικό σύστημα στο Βυζάντιο.
Οι Βυζαντινοί ήταν λάτρεις της καθαριότητας, μάλιστα είχαν αναγκάσει το παλάτι να βγάλει οδηγία να μην κάνουν μπάνιο πάνω από 3 φορές τη μέρα,για εξοικονόμηση νερού. Φημισμένη ανακάλυψη της εποχής είναι και το ζεστό νερό, αφού το βράζανε σε μεγάλους λέβητες, κατέληγε σε μπανιέρα μέσω μεγάλων σωλήνων. Εκεί πρωτοεμφανίζεται και το ατμόλουτρο. Για σαπούνι οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν σπάρτα και διάφορα αρωματικά βότανα.
Μεγάλο σκάνδαλο της εποχής, τα πρώτα κοινά δημόσια λουτρά, όπου δεν υπήρχε διαχωρισμός ανδρών και γυναικών. Η Εκκλησία ξεκίνησε μάχη κατά αυτής της συνήθειας των Βυζαντινών φέρνοντας το θέμα μέχρι και σε Συνόδους της Εκκλησίας. Μάλιστα είχαν βγάλει και συγκεκριμένες μέρες που επιτρεπόταν το μπάνιο στη προσπάθεια τους να περιορίσουν το φαινόμενο.

Αυτές είναι οι 100 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών!

Σύμφωνα τουλάχιστον με την ψηφοφορία που διοργάνωσε το BBC, με τη συμμετοχή 253 κριτικών κινηματογράφου από όλο τον κόσμο.

Τζέρι Λιούις ή Πίτερ Σέλερς; Τσάρλι Τσάπλιν ή Μπάστερ Κίτον; Γούντι Αλεν ή Ζακ Τατί; Αδερφοί Μαρξ ή Monty Python;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα υπαρξιακά διλήμματα που έθεσε η μεγάλη ψηφοφορία που διοργάνωσε πρόσφατα το βρετανικό κανάλι του BBC, προκειμένου να αναδείξει τις εκατό καλύτερες κινηματογραφικές κωμωδίες όλων των εποχών.
Στην ψηφοφορία συμμετείχαν 253 κριτικοί κινηματογράφου από όλο τον κόσμο, και πιο συγκεκριμένα από 52 χώρες.
Some Like It Hot 607
Ανάμεσα στις ταινίες που εξασφάλισαν περίοπτη θέση στην τελική λίστα βρίσκουμε αναμενόμενα κλασικά φιλμ του είδους όπως το «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» του Μπίλι Γουάιλντερ (το οποίο φιγουράρει στην πρώτη θέση), ο «Νευρικός Εραστής» του Γούντι Αλεν, η «Μέρα της Μαρμότας» του Χάρολντ Ράμις, πολλαπλές συμμετοχές των Γούντι Αλεν, Μελ Μπρουκς, Τσάρλι Τσάπλιν, Μπάστερ Κίτον, Monty Python και Ζακ Τατί, ενώ οι πιο πρόσφατες επιλογές περιλαμβάνουν ευχάριστες εκπλήξεις όπως το «Toni Erdmann» της Μάρεν Αντε και το mockumentary «What We Do in the Shadows».
Δεν λείπουν, βέβαια, και μερικές αλλόκοτες συμμετοχές (είναι πραγματικά το «Pulp Fiction» κωμωδία;), όμως παρά τις όποιες ενστάσεις ή ελλείψεις, σε γενικές γραμμές αξίζει να ξεψαχνίσει κανείς τη λίστα, η οποία σίγουρα περιλαμβάνει όντως μια πολυσυλλεκτική επιλογή από τις σημαντικότερες και πιο διασκεδαστικές κωμωδίες στην ιστορία του σινεμά.
Playtime 607«Playtime»
Δείτε παρακάτω ολόκληρη τη λίστα με τις 100 καλύτερες κωμωδίες, όπως αναδείχθηκαν από την ψηφοφορία.

100. The King of Comedy (Martin Scorsese, 1982) 
100. The Ladies Man (Jerry Lewis, 1961) 
99. The Jerk (Carl Reiner, 1979) 
98. The Hangover (Todd Phillips, 2009) 
97. The Music Box (James Parrott, 1932) 
96. Born Yesterday (George Cukor, 1950) 
95. Ghostbusters (Ivan Reitman, 1984) 
94. Rushmore (Wes Anderson, 1998) 
93. South Park: Bigger, Longer & Uncut (Trey Parker, 1999) 
92. The Exterminating Angel (Luis Buñuel, 1962) 
91. What’s Up, Doc? (Peter Bogdanovich, 1972) 
90. A New Leaf (Elaine May, 1971) 
89. Daisies (Vera Chytilová, 1966) 
88. Zoolander (Ben Stiller, 2001) 
87. Gentlemen Prefer Blondes (Howard Hawks, 1953) 
86. Kind Hearts and Coronets (Robert Hamer, 1949) 
85. Amarcord (Federico Fellini, 1973) 
84. Waiting for Guffman (Christopher Guest, 1996) 
83. Safety Last! (Fred C Newmeyer and Sam Taylor, 1923) 
82. Top Secret! (Jim Abrahams, David Zucker and Jerry Zucker, 1984) 
81. There’s Something About Mary (Bobby and Peter Farrelly, 1998) 
80. Office Space (Mike Judge, 1999) 
79. The Dinner Game (Francis Veber, 1998) 
78. The Princess Bride (Rob Reiner, 1987) 
77. Divorce Italian Style (Pietro Germi, 1961) 
76. Design for Living (Ernst Lubitsch, 1933) 
75. The Palm Beach Story (Preston Sturges, 1942) 
74. Trading Places (John Landis, 1983) 
73. The Nutty Professor (Jerry Lewis, 1963) 
72. The Naked Gun: From the Files of Police Squad! (David Zucker, 1988) 
71. The Royal Tenenbaums (Wes Anderson, 2001) 
70. In the Loop (Armando Iannucci, 2009) 
69. Love and Death (Woody Allen, 1975) 
68. Ninotchka (Ernst Lubitsch, 1939) 
67. Sons of the Desert (William A Seiter, 1933) 
66. Hot Fuzz (Edgar Wright, 2007) 
65. Caddyshack (Harold Ramis, 1980) 
64. Step Brothers (Adam McKay, 2008) 
63. Arsenic and Old Lace (Frank Capra, 1944) 
62. What We Do in the Shadows (Jemaine Clement and Taika Waititi, 2014) 
61. Team America: World Police (Trey Parker, 2004) 
60. Shaun of the Dead (Edgar Wright, 2004) 
59. Toni Erdmann (Maren Ade, 2016) 
58. Zelig (Woody Allen, 1983) 
57. Mean Girls (Mark Waters, 2004) 
56. Broadcast News (James L Brooks, 1987) 
55. Best in Show (Christopher Guest, 2000) 
54. Harold and Maude (Hal Ashby, 1971) 
53. The Blues Brothers (John Landis, 1980) 
52. My Man Godfrey (Gregory La Cava, 1936) 
51. Seven Chances (Buster Keaton, 1925) 
50. Women on the Verge of a Nervous Breakdown (Pedro Almodóvar, 1988) 
49. The Discreet Charm of the Bourgeoisie (Luis Buñuel, 1972) 
48. Trouble in Paradise (Ernst Lubitsch, 1932) 
47. Animal House (John Landis, 1978) 
46. Pulp Fiction (Quentin Tarantino, 1994) 
45. Big Deal on Madonna Street (Mario Monicelli, 1958) 
44. Bridesmaids (Paul Feig, 2011) 
43. MAS*H (Robert Altman, 1970) 
42. The Awful Truth (Leo McCarey, 1937) 
41. Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan (Larry Charles, 2006) 
40. The Producers (Mel Brooks, 1967) 
39. A Night at the Opera (Sam Wood and Edmund Goulding, 1935) 
38. The Philadelphia Story (George Cukor, 1940) 
37. Sullivan’s Travels (Preston Sturges, 1941) 
36. A Fish Called Wanda (Charles Crichton and John Cleese, 1988) 
35. Singin’ in the Rain (Stanley Donen and Gene Kelly, 1952) 
34. Clueless (Amy Heckerling, 1995) 
33. Anchorman: The Legend of Ron Burgundy (Adam McKay, 2004) 
32. Raising Arizona (Joel and Ethan Coen, 1987) 
31. Tootsie (Sydney Pollack, 1982) 
30. Monsieur Hulot’s Holiday (Jacques Tati, 1953) 
29. When Harry Met Sally… (Rob Reiner, 1989) 
28. It Happened One Night (Frank Capra, 1934) 
27. The Apartment (Billy Wilder, 1960) 
26. Mon Oncle (Jacques Tati, 1958) 
25. The Gold Rush (Charlie Chaplin, 1925) 
24. Withnail and I (Bruce Robinson, 1987) 
23. The Party (Blake Edwards, 1968) 
22. Young Frankenstein (Mel Brooks, 1974) 
21. City Lights (Charlie Chaplin, 1931) 
20. Blazing Saddles (Mel Brooks, 1974) 
19. The Lady Eve (Preston Sturges, 1941) 
18. Sherlock Jr (Buster Keaton, 1924) 
17. Bringing Up Baby (Howard Hawks, 1938) 
16. The Great Dictator (Charlie Chaplin, 1940) 
15. Monty Python and the Holy Grail (Terry Gilliam and Terry Jones, 1975) 
14. His Girl Friday (Howard Hawks, 1940) 
13. To Be or Not To Be (Ernst Lubitsch, 1942) 
12. Modern Times (Charlie Chaplin, 1936) 
11. The Big Lebowski (Joel and Ethan Coen, 1998) 
10. The General (Clyde Bruckman and Buster Keaton, 1926) 
9. This Is Spinal Tap (Rob Reiner, 1984) 
8. Playtime (Jacques Tati, 1967) 
7. Airplane! (Jim Abrahams, David Zucker and Jerry Zucker, 1980) 
6. Life of Brian (Terry Jones, 1979) 
5. Duck Soup (Leo McCarey, 1933) 
4. Groundhog Day (Harold Ramis, 1993) 
3. Annie Hall (Woody Allen, 1977) 
2. Dr Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (Stanley Kubrick, 1964) 
1. Some Like It Hot (Billy Wilder, 1959)
Groundhog Day 607«Η Μέρα της Μαρμότας»

Πηγή:flix.gr

Εφτά καταραμένα νησιά που συμβαίνουν πολλά

Από τη Μεσόγειο μέχρι και τον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό και από τις λίμνες του Καναδά ως και την τροπική μαγεία της Μαλαισίας, όλο τον κόσμο θα γυρίσουμε για να δούμε νησάκια που κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί.
Όντας από τους πλέον ποθητούς τουριστικούς προορισμούς του κόσμου, η σαγήνη που ασκούν στον ταξιδευτή δεν έχει όμοιό της, αν και εδώ δεν θα μιλήσουμε για κρυστάλλινα νερά και λευκές παραλίες.
Θα δούμε αντιθέτως τις ιστορίες εκδίκησης, τους παραφυσικούς θρύλους και τους φόνους που καραδοκούν πίσω από τους κοκοφοίνικες. Αλλά και τα φαντάσματα που στοιχειώνουν τις χρυσές αμμουδιές.
Πάμε λοιπόν ένα ηλεκτρονικό ταξιδάκι στα καταραμένα νησιά της υφηλίου…
Νήσος Γκαϊόλα - Νάπολη, Ιταλία
wktlnnisk1
Δυο βράχοι που συνδέονται με μια γέφυρα και αποτελούσαν άλλοτε το άγιο δισκοπότηρο των κροίσων απαρτίζουν ένα νησί που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να σκοτώνει τους ιδιοκτήτες του ή να μαστίζει τις ζωές τους με τρόπο τουλάχιστον τραγικό! Λίγο έξω από τις ακτές της Νάπολης λοιπόν ήταν ένα μέρος που αγάπησαν πολύ οι Ρωμαίοι, φτιάχνοντας ένα ιερό στην Αφροδίτη και μια έπαυλη στον μεγαλύτερο από τους δυο βράχους.
Η βίλα είναι σήμερα εγκαταλειμμένη και η μικρότερη ξέρα γεμάτη με ρωμαϊκά ερείπια, δηλώνοντας με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τι έχει λάβει χώρα πάνω τους. Και δεν μιλάμε φυσικά για την εποχή που ο Βιργίλιος δίδασκε τους μαθητές του στην Γκαϊόλα. Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα κυκλοφορούσαν ιστορίες για έναν ερημίτη που ζούσε εκεί, τον «Μάγο» όπως τον έλεγαν, όταν και χτίστηκε η βίλα που παραμένει σήμερα στο νησί, αλλά και το στενό γεφυράκι που συνδέει τους δυο βράχους.
Και τότε ήταν που θα το χτυπούσε η κατάρα, μια κατάρα από την οποία δεν γλίτωσε κανείς από τους διαδοχικούς ιδιοκτήτες της Γκαϊόλα! Στη δεκαετία του 1920, το νησί ανήκε στον ελβετό βαθύπλουτο Χανς Μπράουν. Ο οποίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα βρισκόταν δολοφονημένος στην εν λόγω βίλα και τυλιγμένος μέσα σε ένα χαλί. Η σύζυγός του δεν άντεξε την απώλεια και πνίγηκε στα μανιασμένα νερά που κυκλώνουν το νησάκι.
Ο επόμενος ιδιοκτήτης ήταν ο Γερμανός Ότο Γκρούνμπακ, ο οποίος είπε να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές στη νέα του βίλα όταν θα τον έβρισκε εκεί μια ανακοπή καρδιάς. Όσο για τον επόμενο κροίσο που το αγόρασε, τον Μορίς-Ιβ Σαντόζ, αυτός δεν θα πέθαινε πάνω στην Γκαϊόλα, αλλά στο ελβετικό άσυλο φρενοβλαβών που μεταφέρθηκε άρον-άρον ο φαρμακοβιομήχανος, όπου θα αυτοκτονούσε.
Ο επόμενος ένοικος της βίλας θα γλίτωνε τουλάχιστον τη ζωή του. Ο γερμανός καπιταλιστής και βαρόνος Καρλ Πάουλ Λάνγκχαϊμ θα έβλεπε την περιουσία του να στερεύει μαγικά και να τον χτυπά η οικονομική και προσωπική καταστροφή. Χρόνια αργότερα, ο ιταλός κροίσος και αφεντικό της Fiat, Τζιάνι Ανιέλι, θα δοκίμαζε κι αυτός την τύχη του με την Γκαϊόλα, πιστεύοντας ότι όλα αυτά περί στοιχειωμένου νησιού ήταν απλές δεισιδαιμονίες.
Όταν υπογράφηκαν ωστόσο οι νέοι τίτλοι ιδιοκτησίας, ο μοναχογιός του αυτοκτόνησε, αφήνοντάς τον τόσο χωρίς παιδί όσο και χωρίς διάδοχο. Ο Τζιάνι προόριζε τώρα τον ανιψιό του να αναλάβει την οικονομική του αυτοκρατορία, μόνο που ο Ουμπέρτο θα χτυπιόταν από μια σπάνιας μορφής καρκίνου και θα πέθαινε πριν κλείσει το 33ο έτος της ηλικίας του.
Σειρά είχε μετά ο σπαγκοραμμένος κροίσος Ζαν Πολ Γκετί, ο οποίος απέκτησε την Γκαϊόλα μερικές στιγμές πριν απαγάγουν τον εγγονό του! Και του στείλουν πακέτο το κομμένο του αυτί. Ο τελευταίος που είπε να δαμάσει τη νήσο ήταν ο Τζιανπασκουάλε Γκραπόνε, ο οποίος θα κατέληγε στη φυλακή όταν ο ασφαλιστικός κολοσσός του κατέρρευσε μυστηριωδώς.
Όπως είναι φυσικό, η βίλα της Νήσου Γκαϊόλα είναι σήμερα ακατοίκητη και μετατρέπεται καθημερινά σε ερείπιο, καθώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ξαναδοκιμάσει…
Ατόλη Παλμύρα - Χαβάη, ΗΠΑ
wktlnnisk2
Κάπου 1.000 μίλια νότια της Χαβάης υπάρχει μια ακατοίκητη πια συστάδα νησιών που ανήκουν διοικητικά στις ΗΠΑ (Απομακρυσμένες Νησίδες των Ηνωμένων Πολιτειών), αν και το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους παραμένει εντελώς ιδιαίτερο στον κόσμο, καθώς δεν υπόκεινται ουσιαστικά στο αμερικανικό Σύνταγμα αλλά η τύχη τους αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε προέδρου.
Ίσως γιατί οι ΗΠΑ δεν τη θέλουν ουσιαστικά την Παλμύρα, καθώς στις παρθένες παραλίες της έχουν συμβεί ουκ ολίγοι φόνοι. Κανείς δεν ήταν βέβαια πιο φρικαλέος από τη δολοφονία που έλαβε χώρα στις 30 Αυγούστου 1974, όταν ένα ζευγάρι, οι Γκράχαμ, αποφάσισαν περάσουν το βράδυ τους με ένα άλλο ζευγάρι που συνάντησαν εκεί, τον πρώην κατάδικο Μπακ Γουόλκερ και τη σύντροφό του, τους οποίους προσκάλεσαν στο σκάφος τους για βραδινό.
Οι Γουόκερ εξαφανίστηκαν από προσώπου γης έπειτα από κείνο το βράδυ και όλοι υπέθεσαν πως κάποιο ατύχημα τους είχε συμβεί. Χρόνια αργότερα (1981), το κρανίο της Έλεανορ Γκράχαμ ξεβράστηκε στην ακτή και οι έρευνες εντόπισαν το υπόλοιπο σώμα της σε ένα κιβώτιο. Το πτώμα του άντρα της δεν βρέθηκε ποτέ, το 1985 όμως ο Γουόλκερ κρίθηκε ένοχος για τον φόνο του ατυχούς ζεύγους και την ανατριχιαστική κακοποίηση της συζύγου.
Στη δίκη μάλιστα μίλησαν πολλοί και διάφοροι και είπαν πως το φρικιαστικό φονικό ακολουθούσε κατά πόδας την κατάρα του νησιού, μια κατάρα που υπάρχει ήδη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα τόσα χαμένα αεροπλάνα και καράβια στην περιοχή. Οι ταξιδιώτες του Ειρηνικού και οι ναυτικοί μιλούσαν εξάλλου εδώ και χρόνια για την «κατάρα της Παλμύρας».
Στη δίκη μάλιστα του 1985 ένας αξιοσέβαστος γεωλόγος που γνωρίζει καλά την ατόλη, ο Νόρμαν Σάντερς, δεν μάσησε τα λόγια του: «Η Παλμύρα είναι ένα από τα τελευταία ακατοίκητα νησιά του Ειρηνικού. Το νησί είναι ένα ιδιαιτέρως απειλητικό μέρος. Είναι ένα εχθρικό μέρος»…
Νήσος Λανγκάουι - Μαλαισία
wktlnnisk3
Έξω από τις ακτές της Μαλαισίας υπάρχει ένα νησί που κατοικείται από πυκνά τροπικά δάση, ειδυλλιακούς καταρράκτες, λευκές παραλίες αλλά και μια άγρια ιστορία ζήλιας, φόνου και παραφυσικής εκδίκησης! Παρά την πλούσια βλάστησή του και το τροπικό τοπίο, το Λανγκάουι δεν θα γινόταν τουριστικός προορισμός παρά στη δεκαετία του 1980, κι αυτό γιατί εκεί άνοιξε το πρώτο αφορολόγητο λιμάνι της περιοχής.
Οι ντόπιοι άρχισαν πια δειλά δειλά να επιστρέφουν στις παρθένες παραλίες του, αφήνοντας κατά μέρος τον ανείπωτο τρόμο που τους προκαλούσε η κατάρα που στοίχειωνε το Λανγκάουι. Ο θρύλος το ήθελε πως κατά τη διάρκεια του πολέμου Βιρμανίας-Σιαμ, εκεί στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο τοπικός πολέμαρχος έφυγε για τον πόλεμο, η πανώρια σύζυγός του έδωσε καταφύγιο σε έναν όμορφο νεαρό, κάτι που οι φαρμακόγλωσσες θεώρησαν απρεπές.
Η κοπέλα σκοτώθηκε τελικά από τους γείτονές της, για να σβήσουν υποτίθεται την ντροπή που τους είχε φέρει, κι εκείνη πριν πεθάνει καταράστηκε το νησί να μην ζήσει κανενός είδους ευτυχία για εφτά γενιές. Οι δεισιδαίμονες κάτοικοι άρχισαν, έπειτα από μια σειρά από ομολογουμένως περίεργα περιστατικά, να εγκαταλείπουν μαζικά το νησί, το οποίο ήταν εν πολλοίς ακατοίκητο για δεκαετίες και δεκαετίες. Δικαιώνοντας έτσι την κατάρα.
Μόνο σχετικά πρόσφατα, όταν είχαν πια παρέλθει οι εφτά γενιές και με το δέλεαρ του αφορολόγητου, άρχισαν οι ντόπιοι να επιστρέφουν, έχοντας πια για παραστάτες τις ορδές των τουριστών…
Νήσος Πιτς - Οντάριο, Καναδάς
wktlnnisk4
Η Νήσος Πιτς βρίσκεται στην καναδική πλευρά του ποταμού Ντιτρόιτ και παρά το γεγονός ότι είναι δίπλα στη μεγαλούπολη, παραμένει διαχρονικά ακατοίκητο ως και τα σήμερα. Γιατί άραγε; Αν ρωτήσεις τους ντόπιους, θα σου πουν πως η εξήγηση δεν είναι άλλη από την αιωνόβια κατάρα που στοιχειώνει το νησάκι!
Ήταν λοιπόν στα τέλη του 19ου αιώνα όταν οι Γαλλο-Καναδοί Λαφορέ έκαναν το νησάκι σπίτι τους, πριν επιδοθούν σε μια άγρια κόντρα με έναν επιχειρηματία και ιδιοκτήτη αποστακτηρίου, κάποιον Χίραμ Γουόλκερ. Μια ωραία πρωία του 1883, οι άντρες του Γουόλκερ όρμησαν στο σπιτικό της Ροζαλί Λαφορέ, της έριξαν 300 δολάρια στο τραπέζι και την ανάγκασαν να υπογράψει ένα χαρτί που έλεγε πως θα εγκατέλειπε οικογενειακώς το νησάκι μέχρι την άνοιξη του 1883.
Στους επόμενους μήνες, σημειώθηκαν πάμπολλες επιθέσεις στο νησί και όλα τα καταστήματα καταστράφηκαν. Η φαμίλια εγκατέλειψε τελικά το νησί κυνηγημένη, όχι βέβαια προτού η Ροζαλί, που γνώριζε τις τελετές των αυτοχθόνων (σημειώνεται με νόημα), καταραστεί το μέρος: «Κανείς δεν θα κάνει ποτέ και τίποτα σε αυτό το νησί!».
Ο Γουόλκερ εγκαταστάθηκε κατόπιν ανενόχλητος στο Πιτς, φτιάχνοντας μια τεράστια βίλα 40 δωματίων, με οπωρώνες, γήπεδα γκολφ και ό,τι άλλο βάλει ο νους. Μόνο που ο θρίαμβός του πάνω στους Λαφορέ και τους γηγενείς έμελλε να είναι βραχύβιος. Ο υιός Γουόλκερ, υπεύθυνος για τον διωγμό των κατοίκων, πέθανε μόλις στα 28 του, κάτι που συνέβη και στον πατέρα Χίραμ.
Ένας ακόμα γιος πέθανε το 1915 και μέχρι την επιβολή της Ποτοαπαγόρευσης που ξεθεμελίωσε την οικογενειακή επιχείρηση, η δυναστεία των Γουόλκερ είχε εξαφανιστεί από τα κιτάπια της Ιστορίας. Το 1929 η τεράστια έπαυλη κάηκε μέχρι τα θεμέλια και σήμερα το νησί παραμένει ακατοίκητο, στην ίδια ακριβώς κατάσταση που το άφησε η Ροζαλί όταν το εγκατέλειπε διωγμένη…
Νησί Λόκρουμ - Ντουμπρόβνικ, Κροατία
wktlnnisk5
Ένα νησάκι έξω μόλις από το Ντουμπρόβνικ, το οποίο κατοικούνταν από τον 11ο αιώνα, είναι σήμερα ακατοίκητο, εκτός από τις ταβέρνες και τα σουβενίρ για τους τουρίστες. Το Λόκρουμ ήταν άλλοτε σπίτι ενός βενεδικτίνικου τάγματος, οι μοναχοί του οποίου καλλιεργούσαν εξωτικά φρούτα στο μεσογειακό νησί, εκμεταλλευόμενοι το ευνοϊκό μικροκλίμα του.
Παρά το γεγονός ότι οι θρύλοι και οι μύθοι για την ιστορία του Λόκρουμ ποικίλουν, η επικρατέστερη εκδοχή το θέλει να καίγεται κάποια στιγμή από άκρη σε άκρη και οι κάτοικοι να δέονται στον Άγιο Βενέδικτο για βοήθεια. Η ξαφνική καταιγίδα έπεισε τους ντόπιους για το θαύμα που συνέβη και σύντομα στο νησί υπήρχε μοναστήρι βενεδικτίνων.
Το μοναστικό τάγμα το έδιωξαν οι Γάλλοι το 1808, όχι βέβαια πριν οι βενεδικτίνοι καταραστούν το Λόκρουμ! Το 1859, με το νησί να έχει ήδη περάσει στα χέρια των Αψβούργων, ο αρχιδούκας Μαξιμιλιανός Φερδινάνδος, διάδοχος της Αυστροουγγαρίας, έχτισε ένα ανάκτορο και έναν βοτανικό κήπο εκεί, αναγκάζοντας τους ντόπιους να επικαλεστούν την παλιά κατάρα. Ο δούκας στέφθηκε μετά αυτοκράτορας του Μεξικού και εκτελέστηκε τελικά λίγο αργότερα.
Ακόμα και σήμερα οι κάτοικοι του Ντουμπρόβνικ είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να μοιραστούν με τον ταξιδιώτη τους θρύλους για τα ψαροκάικα που ζύγωναν στις ακτές του Λόκρουμ και καταπίνονταν από τη θάλασσα ή για τα ζευγαράκια και τις παρέες που ήθελαν να περάσουν ένα βράδυ στις βραχώδεις ακτές του και δεν ξανάκουγαν ποτέ γι’ αυτούς…
Νησιά Κουκ - Νότιος Ειρηνικός Ωκεανός
wktlnnisk6
Οι συστάδες του νότιου Ειρηνικού φιλοξενούν μερικά από τα μαγευτικότερα και πιο ειδυλλιακά μέρη του πλανήτη. Την ίδια ώρα βέβαια η περιοχή φιλοξενεί μύθους με μάγους, σαμάνους και μαγικά ξόρκια, κανένας ωστόσο δεν μπορεί να πλησιάσει την απήχηση και τη γενίκευση της «Κατάρας των Νήσων Κουκ». Μέχρι και δικό της όνομα έχει!
Ήταν το 1911 όταν ένας Νεοζηλανδός νοίκιασε ένα κομμάτι γης από έναν ντόπιο, ο οποίος ωστόσο το ξανασκέφτηκε και δεν ήθελε πια να του δώσει το χωράφι του για να φτιάξει ο ξένος τη φυτεία του. Μόνο που ο Νεοζηλανδός δεν έπαιζε και σκότωσε τον γηγενή το 1913. Την ώρα που τον ξαπόστελναν άρον-άρον από τα Κουκ, η κόρη του ντόπιου καταράστηκε το διαφιλονικούμενο κτήμα να μη στεριώσει τίποτα πάνω του.
Κάτι που φάνηκε να ισχύει, αφού όλες μα όλες οι εμπορικές ή αγροτικές απόπειρες που το περιλάμβαναν στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 απέτυχαν παταγωδώς. Αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η ξενοδοχειακή αλυσίδα Sheraton θέλησε να επενδύσει πάνω από 60 εκατ. δολάρια στη συγκεκριμένη γη, όταν το σχέδιό της θα γνώριζε καθυστερήσεις και αναποδιές και ο προϋπολογισμός του καταδικασμένου αυτού ξενοδοχείου θα ξεπερνούσε τα 120 εκατ. δολάρια!
Οι ξενοδόχοι όμως επέμεναν, κι έτσι τον Μάιο του 1990, 77 χρόνια μετά την αρχική κατάρα, ο εγγονός του ντόπιου επέστρεψε στα Κουκ για να ενδυναμώσει την εξασθενημένη πια κατάρα. Ντυμένος με τα άμφια του σαμάνου, χτύπησε με το ραβδί του την αναμνηστική πλακέτα για την έναρξη των εργασιών του Sheraton και η γη σείστηκε. Σείστηκε δεν σείστηκε, το 1993, με το 80% του ξενοδοχείου ολοκληρωμένο, η αλυσίδα εγκατέλειψε οριστικά τις φιλοδοξίες της και έφυγε νύχτα από τα Κουκ!
Σήμερα, αυτό που θα ήταν το Sheraton, ένα μεγαλοπρεπές συγκρότημα 200 πολυτελών δωματίων, δεν είναι παρά ερείπια και χαλάσματα…
Νήσος Τσαρλς - Κονέκτικατ, ΗΠΑ
wktlnnisk7
Έξω από το Κονέκτικατ υπάρχει ένα όμορφο νησάκι 14 στρεμμάτων, το οποίο παρά τη μικροσκοπική του έκταση μπορεί και στεγάζει όχι μία, όχι δύο αλλά τρεις κατάρες! Η πρώτη ήρθε το 1639, όταν ο φύλαρχος της τοπικής ινδιάνικης φυλής το καταράστηκε αφού τον έδιωξαν τελικά οι λευκοί άποικοι από τα ιερά εδάφη του.
Η δεύτερη κατάρα θα ερχόταν λίγο αργότερα από κανέναν άλλον παρά από τον διαβόητο πειρατή Κάπτεν Κιντ! Ήταν στο τελευταίο του ταξίδι που πάτησε ο σκοτσέζος κουρσάρος το πόδι του στη βραχονησίδα και ο θρύλος τον θέλει να κρύβει εκεί ένα καλό μέρος του περιβόητου θησαυρού του. Η δική του κατάρα ήταν για να παραμείνει ο θησαυρός του για πάντα κρυμμένος, μιας και δεν υπολόγιζε πως θα τον κρεμούσαν εντωμεταξύ και δεν θα επέστρεφε ποτέ στο Κονέκτικατ για να τον ξεθάψει.
Η τρίτη κατάρα προήλθε από αζτέκικο στόμα, από έναν γηγενή πολέμαρχο του 16ου αιώνα, ο οποίος βασανίστηκε από τους στρατιώτες του Ερνάν Κορτές για να τους αποκαλύψει τους αμύθητους θησαυρούς των Αζτέκων. Ο αυτοκράτορας δεν μίλησε ποτέ στους κονκισταδόρες, το 1721 ωστόσο κάτι ναύτες βρήκαν έναν μποναμά σε μεξικανική σπηλιά.
Οι γενναίοι ναυτικοί πήραν τον θησαυρό σπίτι τους, όταν ένας μετά τον άλλο θα μετρούσαν περίεργες και θανάσιμες τελικά περιπέτειες. Ο τελευταίος της ομάδας πήρε τον χρυσό των Αζτέκων και τον έθαψε στο Τσαρλς, όπου υποτίθεται πως παραμένει θαμμένος μέχρι και σήμερα. Ποιος να τον ψάξει όμως;

Πηγή:newsbeast.gr