Jim Morrison: 40 χρόνια από το θάνατο ενός μύθου

Τέσσερις δεκαετίες συμπληρώθηκαν την Κυριακή από τον μυστηριώδη θάνατό του Τζιμ Μόρισον στο Παρίσι και εκατοντάδες φίλοι του μεγάλου ρόκερ συνέρευσαν στον τάφο του για να αποτίσουν φόρο τιμής στον εμβληματικό τραγουδιστή και ασυμβίβαστο ποιητή, που συγκλόνισε τα εκατομμύρια των θαυμαστών των Doors όταν βρέθηκε νεκρός στη μπανιέρα του διαμερίσματός του σε ηλικία μόλις 27 ετών.

Δεδομένου ότι ποτέ δεν έγινε νεκροψία, το μυστήριο για τις συνθήκες του θανάτου του τροφοδότησε μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι αν και στο νεκροταφείο του Περ Λασέζ φιλοξενούνται οι τάφοι και άλλων πολλών διασημοτήτων, όπως του Μαρσέλ Προυστ, του Όσκαρ Ουάιλντ και του Ονόρε Ντε Μπαλζάκ, κανένας από αυτούς δεν προσελκύει τόσο κόσμο όσο η επιτύμβια στήλη του Μόρισον, την οποία ανέγειρε ο πατέρας του τη δεκαετία του 1990 και στην οποία γράφει «Τζέιμς Ντάγκλας Μόρισον, 1943-1971. Κατά τον Δαίμονα Εαυτού».
Στη μνήμη του Τζιμ Μόρισον διοργανώθηκε το βράδυ της Κυριακής, συναυλία στο κλαμπ Bataclan από τα δύο εναπομείναντα εν ζωή μέλη των θρυλικών Doors, τον κιθαρίστα Ρόμπι Κρίγκερ και τον κιμπορντίστα Ρέι Μάνζαρεκ. Όλα τα εισιτήρια για το μεγάλο αυτό μουσικό γεγονός είχαν εξαντληθεί.
Στο νεκροταφείο του Pere Lachaise στο Παρίσι βρέθηκαν εκατοντάδες φίλοι του θρυλικού Jim Morrison για να τιμήσουν τη μνήμη του σαράντα χρόνια μετά το θάνατό του.
"Έχω περάσει τη μισή ζωή μου με Jim Morrison. Ήταν κάτι περισσότερο από ένας τραγουδιστής", δήλωσε ο David Martin, ο οποίος ήρθε από τη βόρεια Ιταλία με μια παρέα φίλων για να τον τιμήσουν και πρόσθεσε "Ήμασταν εδώ για την 30η επέτειο. Θα είμαστε και πάλι εδώ για την 50η."
Ο 49χρονος Eric Vermeulen και η 45χρονη σύζυγός του Pascale  έκαναν το ταξίδι από το Βέλγιο. "Στην κρεβατοκάμαρα μας δεν υπάρχουν φωτογραφίες των παιδιών μας. Υπάρχει ο Τζιμ", είπε η Pascale.

Αποτελούσε, αναμφίβολα, την ηγετική φιγούρα των Doors. Γεννημένος στις 8 Δεκεμβρίου 1943, θεωρείται από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ, ενώ ιδιαίτερα σημαντική από την άποψη των ερωτημάτων που έθεσε ήταν η ποιητική του πλευρά καθώς οι στίχοι των Doors δεν έχουν καμία σχέση με ότι ακουγόταν ως τότε στο ροκ.
Ο Μόρισον ήταν γιος ναυάρχου του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Την σύντομη πορεία του στη ζωή και την τέχνη καθόρισαν οι προσωπικές του εμπειρίες και τα διαβάσματά του. Όταν οι συνομήλικοί του μιλούσαν ακόμα για «αγάπες και λουλούδια» στα μέσα της δεκαετίας του '60 και μετά, ο Τζιμ Μόρισον διάβαζε Αρθούρο Ρεμπό, Ουίλιαμ Μπλέικ και Κάρολο Μποντλέρ.

Βαθιά επηρεασμένος από τους «καταραμένους ποιητές», τους προσωπικούς του «δαίμονες» και τη σκοτεινή ρίζα της κραυγής μας, έτσι όπως ακουγόταν στις στροφές των μπλουζ, επιχείρησε να «ενώσει» την ποίηση με το ροκ.
Σήμερα, τα «βελάκια» στους τοίχους του παρισινού κοιμητηρίου Περ Λασέζ και τα γκράφιτι στους ίδιους τοίχους οδηγούν αλάνθαστα στην τελευταία του κατοικία ανάμεσα στους μαύρους γρανίτες, εκεί όπου το επίγραμμα της επιτύμβιας στήλης είναι στα ελληνικά: «James Douglas Morrison - Εις τον Δαίμονα εαυτού».
Μπαίνοντας στο Hard Rock Cafe, πάντα στο Παρίσι, στο δεξί και το αριστερό σου χέρι υπάρχουν προθήκες με δικά του αντικείμενα. Το δερμάτινο μπουφάν του με την γούνα στο γιακά, χειρόγραφα δικά του, ο ίδιος διάκοσμος κυριαρχεί και μέσα.

Ο καιρός της ψυχεδέλειας και της αμφισβήτησης μπορεί να έχει τελειώσει, ακόμα όμως και παιδιά που γεννήθηκαν μετά τον θάνατο του τραγουδιστή-ποιητή συνεχίζουν να παρασύρονται από τραγούδια όπως τα «Light My Fire», «Riders on the Storm» και «People are Strange».