Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Γουόλτερ Τζόις του πανεπιστημίου του Τίμπινγκεν στη Γερμανία, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας "Biology Letters" της Βασιλικής Εταιρίας Επιστημών της Βρετανίας, ανακάλυψαν το απολίθωμα στην περιοχή Μέσερ κοντά στο Ντάρμσταντ, όπου κάποτε υπήρχε μία λίμνη.
Οι αρχαίες χελώνες πέθαναν ξαφνικά στη διάρκεια του σεξ και απολιθώθηκαν επί τόπου στη θέση του ζευγαρώματος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ίσως οι χελώνες ξεκίνησαν να κάνουν σεξ στα επιφανειακά ύδατα της προϊστορικής λίμνης, αλλά μετά αργά καταδύθηκαν σε βαθύτερα στρώματα, όπου τοξικά ηφαιστειακά αέρια που απελευθερώθηκαν στα νερά, όπως διοξείδιο του άνθρακα, τις σκότωσαν. Τα ζώα, χωρίς να ξεκολλήσουν από τη στάση του ζευγαρώματος, θάφτηκαν στα ιζήματα της λίμνης και έμειναν έτσι στο πέρασμα του χρόνου, μέχρι να ανακαλυφθούν 47.000.000 χρόνια μετά.
Όπως είπε ο Τζόις, ένα ανάλογο φαινόμενο παρατηρείται και σήμερα σε ορισμένες ανατολικοαφρικανικές λίμνες, όπου κάθε μερικές εκατοντάδες χρόνια απελευθερώνονται ξαφνικά μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, όπως συμβαίνει με το άνοιγμα μιας σαμπάνιας, με συνέπεια να δηλητηριάζεται αυτομάτως ό,τι βρίσκεται τριγύρω στα νερά. Μία άλλη, λιγότερο πιθανή, θεωρία είναι ότι τοξικά κυανοβακτήρια του νερού ευθύνονταν για τον θάνατο των χελωνών.
Οι αρχαίες χελώνες (του εξαφανισμένου πια είδους Allaeochelys crassesculpta) είχαν μήκος περίπου 20 εκατοστών και οι θηλυκές ήταν λίγο μεγαλύτερες από τις αρσενικές. Τα τελευταία 30 χρόνια, στην ίδια τοποθεσία Μέσελ, που έχει ανακηρυχθεί τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco, λόγω των πολλών και σημαντικών παλαιοντολογικών ευρημάτων που βρέθηκαν εκεί, έχουν ανακαλυφθεί περίπου 30 τέτοιες χελώνες σε μικρή απόσταση -έως 30 εκατοστών- η μία από την άλλη. Οι επιστήμονες είχαν υποθέσει ότι είχαν πεθάνει κατά το ζευγάρωμα, αλλά μόλις τώρα έχουν την απολιθωμένη απόδειξη.
Πιστεύεται ότι είναι το μόνο δείγμα στο παγκόσμιο αρχείο των απολιθωμάτων που έχει διασωθεί το ζευγάρωμα τη στιγμή της πράξης. Στην περίπτωση των ασπόνδυλων, υπάρχουν πολλά δείγματα συνουσιαζόμενων εντόμων, που έχουν διασωθεί μέσα σε κεχριμπάρι ή σε ρετσίνι δέντρου.
Πηγή:iatropedia.com