Τους -71 βαθμούς Κελσίου έδειξε ο υδράργυρος στο πιο κρύο χωριό του κόσμου, το
Oymyakon της Ρωσίας.
Τους -71 βαθμούς Κελσίου έδειξε ο υδράργυρος στο πιο κρύο χωριό του κόσμου, το Oymyakon της Ρωσίας. Πρόκειται για τη χαμηλότερη καταγεγγραμμένη θερμοκρασία που έχει σημειωθεί σε κατοικημένη περιοχή ανά τη Γη.
Το χωριουδάκι, βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας κι έχει πληθυσμό περίπου 500 ατόμων. Αρχικά, το μέρος χρησίμευε μόνο ως τοποθεσία προσωρινής διαμονής από νομάδες εκτροφείς ταράνδων, στη δεκαετία του 1920 και του 1930, ενώ αργότερα έγινε μόνιμος οικισμός.
Όπως είναι φυσικό, οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα διαβίωσης κατά τους χειμερινούς μήνες ενώ διαθέτουν πολύ λίγες σύγχρονες ανέσεις. Κάλυψη κινητής τηλεφωνίας δεν υπάρχει αλλά και να υπήρχε, όπως λένε οι κάτοικοι τα κινητά δε θα λειτουργούσαν σε τέτοιες θερμοκρασίες. Η προσγείωση αεροσκάφους είναι επίσης αδύνατη και φυσικά ούτε λόγος για βλάστηση. Οι ντόπιοι επιβιώνουν τρώγοντας κυρίως κρέας και γάλα ταράνδου και κρέας αλόγου για να καλύψουν τις καθημερινές διατροφικές τους ανάγκες και για θέρμανση χρησιμοποιείται ο άνθρακας και το ξύλο. Η μετακίνηση με αυτοκίνητα δεν είναι εφικτή στις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα, λόγω παγετού ενώ και η ταφή των νεκρών μπορεί να χρειαστεί έως και τρεις ημέρες, μέχρι το έδαφος να ζεσταθεί με κάρβουνα και να μπορέσει να σκαφτεί.
Παρά τις συνθήκες οι κάτοικοι έχουν προσαρμοστεί και η καθημερινότητά τους δεν επηρεάζεται από το κρύο. Το τοπικό σχολείο για παράδειγμα κλείνει μόνο όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από -52 βαθμούς Κελσίου!
Οι καλοκαιρινοί μήνες αντίθετα, είναι πολύ πιο ζεστοί, με θερμοκρασία που συχνά φθάνει πάνω από 20 ° C τον Ιούλιο.
Πηγή:e-go.gr
Τους -71 βαθμούς Κελσίου έδειξε ο υδράργυρος στο πιο κρύο χωριό του κόσμου, το Oymyakon της Ρωσίας. Πρόκειται για τη χαμηλότερη καταγεγγραμμένη θερμοκρασία που έχει σημειωθεί σε κατοικημένη περιοχή ανά τη Γη.
Το χωριουδάκι, βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας κι έχει πληθυσμό περίπου 500 ατόμων. Αρχικά, το μέρος χρησίμευε μόνο ως τοποθεσία προσωρινής διαμονής από νομάδες εκτροφείς ταράνδων, στη δεκαετία του 1920 και του 1930, ενώ αργότερα έγινε μόνιμος οικισμός.
Όπως είναι φυσικό, οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα διαβίωσης κατά τους χειμερινούς μήνες ενώ διαθέτουν πολύ λίγες σύγχρονες ανέσεις. Κάλυψη κινητής τηλεφωνίας δεν υπάρχει αλλά και να υπήρχε, όπως λένε οι κάτοικοι τα κινητά δε θα λειτουργούσαν σε τέτοιες θερμοκρασίες. Η προσγείωση αεροσκάφους είναι επίσης αδύνατη και φυσικά ούτε λόγος για βλάστηση. Οι ντόπιοι επιβιώνουν τρώγοντας κυρίως κρέας και γάλα ταράνδου και κρέας αλόγου για να καλύψουν τις καθημερινές διατροφικές τους ανάγκες και για θέρμανση χρησιμοποιείται ο άνθρακας και το ξύλο. Η μετακίνηση με αυτοκίνητα δεν είναι εφικτή στις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα, λόγω παγετού ενώ και η ταφή των νεκρών μπορεί να χρειαστεί έως και τρεις ημέρες, μέχρι το έδαφος να ζεσταθεί με κάρβουνα και να μπορέσει να σκαφτεί.
Παρά τις συνθήκες οι κάτοικοι έχουν προσαρμοστεί και η καθημερινότητά τους δεν επηρεάζεται από το κρύο. Το τοπικό σχολείο για παράδειγμα κλείνει μόνο όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από -52 βαθμούς Κελσίου!
Οι καλοκαιρινοί μήνες αντίθετα, είναι πολύ πιο ζεστοί, με θερμοκρασία που συχνά φθάνει πάνω από 20 ° C τον Ιούλιο.
Πηγή:e-go.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου